Stille vijver **

Eindelijk bruine herfst in droomgenoegen
woeste wind waait weer uit zijn voegen
en regen dendert naar beneden
frisheid verwelkomt zalig heden
op de pleinen van de stenen stad
worden alle mensen nat,

de bomen bezig met het kalen
silhouetten reeds van droomverhalen
de dieren zoeken winternoten
het bos is in een droom gegoten
de herfst zorgt voor een thuisgevoel
de bank staat naast een paddenstoel
kabouters reeds in diepe ijver
graven verder aan de stille vijver,

een spiegelbeeld van eenzaam ego
ook de elfjes spelen nog met lego
of doktertje achter een hele dikke boom
met een heleboel liefde en hete stoom
krullend van aandacht, eenvoudige liefde
die gezellige nacht,

een ondiepe vijver, met vriendelijke vissen
en een ooievaar als de dwergen zich vergissen
een klein spiegeldrama van een eenzaam bestaan
diep in de nacht, de glimlach van de maan
een schittering over het gladde water
een weerkaatsing van het bestaan
als op een ansichtkaart voor later.


Schrijver: mobar