vrijdag 7 december 2012

Uit het dagboek van Florian

....
maandag 13 juli 2009


Ik los bijna op

Ik los bijna op

in mijn eenzaam zijn

alleen nog maar een hand



om de vingers te tellen

de lach om zijn mond

vorm van zijn neus



voel ik op mijn lippen.





Schrijver: Florian


Ik los bijna op
Friday, January 19, 2007 18:21
Wat de liefde met je doen kan Florian...je straalt als een volle zonneschijn.

Ik los bijna op
Friday, January 19, 2007 18:16
mooi Florian...weinig woorden en zo sterk uitgedrukt !


Ik los bijna op
Friday, January 19, 2007 17:55

prachtig liefdesgedicht(je). heel lief




donderdag 8 november 2012

Loterij van de nacht





Loterij van de nacht



Ik vraag
me soms wel eens af
of je nog bij je
volle verstand bent
en dat knaagt aan me
zelfs de wolf in de tuin
is bij zijn volle verstand
als hij jankt naar de maan
jankt er niemand terug
omdat liefde niet bestaat
door zoveel vergeten keren

maar van het ware leven
moet jij nog heel veel leren
daarom ga je me verlaten
en dat knaagt aan mij
zelfs het konijn in de keuken
knaagt niet zoveel als jij
knaagt aan het geweten
van mijn ziel,

de oorsprong
van mijn onbegrepen humor
kan ik niet goed beoordelen
ik heb je nooit echt leren kennen
je was als een vreemde schaduw
die wilde dansen uitvoerde
op het behang van de slaapkamer
waarin ik sliep, om niet te verzuipen
in die ontzielde menselijke wanhoop
die je zorgvuldig over mij heen stortte
beetje bij beetje, maar op het laatst
helemaal, totdat de emmer overliep
wanneer je thuiskwam uit de kroeg

en ik daar in die luie stoel zat
met het lot nog in mijn hand
want jouw naam stond in de krant
de krant van nachten armoe duister.

    Mobar Loterij van de nacht
Datum: 08/04/08
Weergaven: 110
     

vrijdag 21 september 2012

Herfst - in schaduw

zondag 12 juli 2009


Hartschaduw

Zwijgplicht

over erotische zucht

vaarwel droef wandelpad

van stille droomschaduw



het is mij niet verkozen

niet tot jouw ziel doorgedrongen

om onderdeel te zijn



van het universele geheel

waarin zij heerst met haar spelonken

en de mannen lonken dronken



je nooit meer aan te raken

eindelijk geen weg terug

de wereld schuwt in afstand



vult de letters voor hem in

geeft mijn woorden

weer de zielskracht

van hen die zonder

zonde zijn

wil ik het achterschip



oordeel vellend

hokjes duwend

achterlatend



open je ogen

de dans der liefde

is een dans van de geest.







Schrijver: mobar




donderdag 12 juli 2012

Diverse teksten

dinsdag 14 juli 2009


Heerlijk toch


Heerlijk toch,

dat was zo’n geruststelling voor mij

dat jij het niet erg vond

dat ik stout aan je dacht



want ondeugend aan je denken

maakte mij gelukkig en blij

dat jij mij ook lekker vond

had ik echt niet verwacht



maar nu voel ik het bonzend ritme

van de meest gelukkige liefdesdroom

die mijn bevroren mannenhart

laat smelten door jouw liefdesstoom



een fluit bespelend in de nacht

zo betoverend als jij mij betovert

als een wonderbaarlijk tedere lentemelodie

die doet vervagen al mijn innerlijke smart.





...





Schrijver: Florian

Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 13:06

Labels: Geluk, Genegenheid, Verliefd

1 opmerking:

Mobar Vorstkasteel14 juli 2009 13:08

micina Reageer op Heerlijk toch



Tuesday, January 23, 2007 22:49



geniet van jullie mooie momenten.



liefs

micina



janny schepenaar Reageer op Heerlijk toch



Tuesday, January 23, 2007 22:47



moet even denken aan Andre Hazes, een beetje verliefd

liefs, janny



red one Reageer op Heerlijk toch



Tuesday, January 23, 2007 22:21



dit tovert een glimlach op mijn gezicht! geweldig Florian!

veel geluk!

liefs,

redje



 Heerlijk toch



Tuesday, January 23, 2007 21:52



Weer blij en gelukkig toch?

Liefs
Veel mooie momenten samen














Zie opmerkingen...

zaterdag 26 mei 2012

Schaduwstilte

...

maandag 6 juli 2009


Koud en eenzaam bed

Alle onleesbare
bezwerende woorden
van hopeloze angst
die je in Mei
aan het papier toevertrouwde
zijn door mij als onzin
verworpen

niets anders te vernemen
dan geluidsloze woorden
in leegte van oerzinnen
analfabetisch beminnen

en wat er over is van liefde
hangt als een mist boven oevers

o wereldvreemd verlangen

ver weg van namaak
bewust van het gemis

o oneerlijkheid van leven

o koud en eenzaam bed.

Schrijver: mobar

maandag 21 mei 2012

Droomstilte

...

vrijdag 10 juli 2009


Sprakeloos

Toen ik zweeg
reeg de regen
een ketting
aan de wind
die niet sliep
zoals een woord
nog nooit door
iemand uitgesproken
totdat jij sprak

was er geen genade.


Schrijver: mobar

zondag 20 mei 2012

Vergeten zondag

...
Mijn schatje


Regenjas

mijn schatje bezingt
de liefde voor de regenjas
maar de bron is droog
armoede troef
hondenharen op de poef
geen geld meer voor een tijdschrift
voldoende tijd nog voor een spiegelei
alle woorden gaan aan mij voorbij

banaan

mijn schatje heeft een banaan
mijn schatje bezingt de liefde
voor de banaan en de regenjas

armoede troef
kattenharen op de poef
geen geld meer voor een boek
onvoldoende ruimte voor een computer

hondenkluif
mijn schatje heeft een hondenkluif
ik denk dat ik maar bij mijn schatje blijf.


Schrijver: mobar

vrijdag 18 mei 2012

Droomverlies

...
zaterdag 19 september 2009


Droog

IJverde jij stilte daar in die kribbe konijn

in leegte volsta in eenvoud door niet te dromen

spring nooit te hoog door daar te komen blijf je droog.


© september 2009, mobar

donderdag 17 mei 2012

Naakte ziel zorgen

...

Groetjes


Al die namen vergeten
van mensen die wisten
weemoed van gisteren
zon door de dagen
en straten verlaten
mensen die groeten

tussen liefde en vrijheid.


© september 2009, mobar


Hij leeft niet meer


Hij leeft niet meer met jou of iemand anders
amper voor zichzelf al moeilijk genoeg
woorden maken geen vrede
daden brengen onrust
hij trekt zich terug
in dwaasheid van alleen
en alleen gevonden worden
vindt geen troost meer
in oppervlakkige communicatie
nooit het achterste van het tongen laten zien,

alleen maar aandacht
om de aandacht van aandacht
zegt het hem niet zoveel
alleen, te veel in uitverkoren eenzaamheid
leeft hij niet meer in zinnen van de egoïstische maatschappij
voor hem is de wereld bevolkt
met zwijgende vreemdelingen.

© september 2009, mobar

zondag 6 mei 2012

Taalwoud - Mei 2012

...

woensdag 24 juni 2009

flarden van geschiedenis:

gevangen in verlangen.

donderdag 16 juli 2009


Die lieverd

Die lieverd, plan voor vooruitgang



Een plan voor vooruitgang

gaat er nu toch echt komen

computer op aan het schonen

nog meer ruimte voor dromen



die lieverd



heeft mij wel te pakken

ik zie mezelf al weer lopen

op pumps met hoge hakken



in een jurk vol met glitters

om mijn schoonheid te tonen.









Schrijver: Florian

Geplaatst door Mobar Vorstkasteel op 10:34

Labels: Bewondering, Humor, Huwelijk

1 opmerking:

Mobar Vorstkasteel16 juli 2009 10:36

Purky Reageer op Die lieverd, plan voor vooruitgang



Wednesday, January 17, 2007 23:17



dat vind ik lief met die jurk.



Dreamlover Reageer op Die lieverd, plan voor vooruitgang



Wednesday, January 17, 2007 22:26



Kan alleen maar zeggen...glitter and glamour.







Tijgertje:) Reageer op Die lieverd, plan voor vooruitgang



Wednesday, January 17, 2007 19:58



ik haat pumps...haha maar ja wie ben ik...



kleinmeisje Reageer op Die lieverd, plan voor vooruitgang



Wednesday, January 17, 2007 18:44



nou gelijk heb je,mooi beschreven.liefs en een fijne avond



donderdag 19 april 2012

Momenten van heimwee

01-07-2009


Over dit gedicht:


Als dromen nooit uit lijken te komen, maar het dromen toch de moeite waard blijft, zelfs met verdriet.

Droomverdriet


Er groeien bomen

in zijn droomverdriet

dromen die hij wel,



maar niemand ziet

er buigen takken

in de westenwind

herinnerend

hoe hij was als kind

er vallen bladeren,



tevens onbemind.
















vrijdag 31 juli 2009


Droombeeld

De essentie
waarin hij zijn droombeeld bewoog
zat haar in haar lichaam
wat aan schoonheid niets ontbrak
zij had zijn hart gewonnen
en ook haar geest was zo vitaal gebleken
toen hij slechts droombeeld was
en eerdere minnaars deed verbleken

ontspande zij zich genoegzaam
en gaf haar hart de kans
een ander te verzoeken

dit droombeeld te bezoeken.



Schrijver: mobar









woensdag 16 september 2009

Gemeenschap spelen


Moet
het verlaten opnieuw
benaderd worden
of blijf jij bij mij
in mijn droom gezonken bed

zullen we nog één keer
samen gemeenschap spelen

dan springen we na afloop
samen uit de torenflat

en vallen te pletter
zonder het droeve geëtter
van betweterige muizen.


© september 2009, mobar


....
Beton


Nu schaamt
hij zich niet meer
wat geweest is, is geweest
komt niet meer terug
tot deze dagen

hij trekt zijn trui aan
loopt naar de kruiwagen
dan naar de mesthoop
waar de zon daalt
en zijn geweten faalt

hij doet het toch
en gaat te keer
de herfst ligt log
vlak bij het meer

een vogelvlucht
naar vroeger angst
soms tergt heimwee
oktober het langst
en denkt hij terug
aan wat niet kon
het gras is weg

ligt nu beton.




vrijdag 10 juli 2009


Spontane vertaling

Staande in een plotselinge vertaling
eeuwig zonder keuze, nog vierende dood
tussen de uren, de wereld gegeven
boerend hier eenzaam, spook uit de goot
voel echt jouw woelen, onzeker bedoelen
hunker naar eenvoud, jouw maagdelijkheid
zo groot als jouw voelen, wild in ieders hart
nu weer te kroelen, adem die warmte
het verlangen naar jouw spontane schoot.

Schrijver: mobar

zondag 1 april 2012

Taalwoud - April 2012

.....

1001 verleden

Huwelijkssprookje met dieren



Hij was een dikke maagd en een vet varken
maar zij als vlinder werd steeds blinder
en samen hielden ze veel van de zon
waarmee een nieuwe droom begon



ze liepen dagen over het strand
edoch het schip bleef onbemand
zij zag haar prins op verre volle zee
en volgde haar vette eega gedwee

er werd een barbecue bereid
steeds weer wat liefde uitgebreid
maar zij was zuinig met de wol
waar hij vasthield aan onderbroekenlol

groeiden ze uit elkander en elkaar
het voelde toch een beetje naar
ze kwamen samen nooit meer klaar
want hij hield meer van zijn gitaar

zij sloeg haar vleugels plotseling uit
en hij bleef achter met zijn fluit
hij heeft haar nooit meer terug gezien
of was zij altijd al droom, misschien.


16 stemmen - drie sterren - 10-09-2009

4.420 x bekeken, weggehaald April 2012.

Briljante mug


Een briljante mug uit Ohio
vond een collega in een po
met om het middel een grote gesp
lag het ontzielde lijfje van een wesp
daar heel zielig op zijn wespenrug
tot ontsteltenis van de briljante mug.

3 stemmen 3 sterren

09-07-2009 1.372 x bekeken.









zondag 18 maart 2012

Taalwoud - vergeten gedachten

Armen tussen rijken

Datum: 03/17/08
Weergaven: 221










Misschien, anders

Balans over emoties
tussen bewegende egozeeën
door glimlach na herhaalde glimlach
kleiner gekrompen achter de horizon
waar dromen zich blijven uitstrekken
als in de ziel gestorven vredesmuizen
hersenschimmen van de heimweedood
als een nalezing van alle schaduw
bevrijdt van zoete aardse wensen

de maan is weer gaan schuilen.


Schrijver: mobar


zaterdag 19 september 2009


Aan de zee



Aan de zee

De golfslag van het water slaat woest tegen het basalt
hier met het laatste uitzicht
het allerlaatste genoegen
voordat de eenzame nacht
begint met overpeinzen
omdat ik struikel over
mijn denken aan de zee
het wachten meer dan moe
het eindeloze meer water
dan gedachten over de zee
veel meer water dan ik denk
dat ik kan bevatten
veel meer water
dan ik denk van de zee.


Schrijver: mobar

zaterdag 17 maart 2012

Lentenachtwoud 2-3-4

Lente nachtwoud 2 Datum: 04/11/08 Weergaven: 264
Lente nachtwoud 3 Datum: 04/11/08 Weergaven: 276
Onder regen naar de binnenstad Datum: 01/15/08 Weergaven: 360
Ik ben geen boef, ik heb mijn uiterlijk niet mee. Datum: 07/29/06 Weergaven: 295



Heimwee (Zomer 2006 ). Datum: 07/24/06 Weergaven: 445
Naamgeving van planeten


Met uitzondering van de Aarde zijn alle planeten in ons zonnestelsel
vernoemd (in Europese talen) naar Griekse en Romeinse goden.

Vanaf de Zon gezien zijn dat:
1. Mercurius

2. Venus

3. Aarde

4. Mars

5. Jupiter

6. Saturnus

7. Uranus

8. Neptunus

9. Pluto

10. 2003 UB313 (voorlopige naam)

Bron: Nederlandse Wikipedia.


Lente nachtwoud 2


En hij, Alfons Antana, zal zichzelf nimmer herhalen
in die veelvoud van toezeggingen ging hij overstag met een zeilboot
op de onstuimige woordenrivier van zijn onvolprezen jeugdherinneringen
te samen met de fabeldieren en toekomstwaarschuwingen
toen hij luisterde naar schaduw met de dichtkoningin in zijn vizier,

de grootste dichter van het heelal
zij die altijd bescheiden is gebleven
in alle eenvoud van een dagelijkse poëzie
bracht hij die ziel, misschien zichzelf
over de oversprongen ravijnen en loslopende beren, leeuwen, tijgers
opnieuw in zijn verwante slaapkamer
aan de muur met de wereldkaart vol overwoekerde tijd
geen droom aan slaap gebonden of achterdocht aan rusteloosheid
reizend tussen ziel en geweten op weg naar een plaats in de ruimte
zoals alles enige plaats in zal nemen tussen de droom en het verlangen
even bij haar te zijn, in het heelal in haar mooie woorden gevangen.
En achter die plek in de ruimte nestelt er in zijn openbare gitaar een koekoek, even snel,
als teruggekomen daar waar ze dat doorgaans niet doen vliegen vreemde vogels onder zijn schaduw
naar het nieuwe droombalkon
waar hij haar adem onbedoeld voelt
een aftreksel van haar kunnen
eenzaam over het vergeelde papier vloeit
als die papieren vlinder van de dood danst
krioelt over de waanzin van haar danspas
en hoe zij is doorgedrongen tussen de tijd
van een veranderde wereld
waar de woordenstroom de energie verdeelt
de ergste ellende verteert
tussen samengestroomde zonderlingen
die de zondagsdroom verspelen
met een zwevende zin der mystieke geest
in verlangen verweven geschreven brieven van afscheid en berouw
spijt betuigend in de nachtelijke lentekou.

...

donderdag 15 maart 2012

Prille liefde









Prille liefde
zoals die er was in de oertijden.











Album: Brieven archief 3 - Datum: 05/02/08 Weergaven: 506









Droomwereld
Datum: 04/11/07

Weergaven: 221





Regen in mijn hoofd
tranen van mijn hart.



Zondagsdroom
tijd zonder gedachten.

Album: Zuchtend Landschap
Datum: 06/26/07 Weergaven: 494


Nachtvlucht der eenzaamheid
...

Vakantieverlangen
Hotel - vergeten- zondag.









Frappant


-----

Woordgebaar ----








Bomen uit het nachtwoud.


Aanleg voor het zoete duister



Lentemaan
Maan van altijd.

Van dorp naar kleine stad.

Danszalen

Natuur bij avond
Album: Zomerse verlangens  Datum: 04/24/07 Weergaven: 493

...

Lentewortels
...

Naakte ziel zorgen
...

Jij bent mijn stem
...

Uit jouw stilte
Violette Zandheuvel
...
Laat weten wie je bent
...
Mijn hart

Zwarte zakdoek

Droombestendig

Somber

Gespreide tenen

Wachten op de zon

.....

Eerbied

Ik zie wel wat het met me doet

Onder een verhalende maan

Wat in mijn nacht ligt

Verliefd

Zwaluwen

De bloemen dichten alsmaar tuinen

Gelukzoekers

Droom van oorsprong

Liefde in het gedicht

Verzwijgt de droom

.....

Stille man

Belopen rimpels

Onleefbaar

Liefdesreizigers

Ontsnapte mussen

Onder de regen naar de binnenstad

Dichtsla

Geschilderde maan

Weg

Toen we in de stad gingen wonen

Oude bomen

.....

Droomboek

Het bos

Glimlach

Maanverlangen

Ik was mezelf als eenzaam dier
Wolf in de vijver
...

Algemene Herenliefde

Zangborst dat is spijtig

Aan zee

Zullen we vrijen?

....

Op weg naar Groningen

Mocht de liefde

.....

Armen tussen rijken

woensdag 14 maart 2012

Gedichtenkoffer - Ademland

Datum: 09/23/07
















...
Zwarte zakdoek - Datum: 10/11/07 - Weergaven: 191



Zielsgezicht




Datum: 10/19/07

Weergaven: 267




Album: Onbeduidende feiten




Of zijn het juist helemaal geen onbeduidende feiten, maar juist de details, die de zoektocht die het leven is, zinvol en waarachtig maken.
Datum: 05/10/07 Weergaven: 1639


Album: Verboden vruchten

Warme zomervruchten met een hart
Datum: 08/03/06 Grootte: 5 items
Weergaven: 896

dinsdag 13 maart 2012

Gedichtenkoffer - Droomverlies of droomgeheugen

....
Datum: 04/06/07






Alsmaar zwerven door gedachten...

Ademland


Je brengt me weer terug
naar het in een droom gebrachte
ademland, waar ratio en gevoelen

samenkomen daar op het kruispunt
van droom en werkelijkheid
geniet jij mijn spiegel en
mijn schaduw, je probeert het moment
te vatten, oplettend, het glanzend hemelplafond
steeds hoger, fraaier, misschien toeval,
je hebt de moed
maar voelt je steeds lichter
misschien ben je geen dichter
voel je slechts richting

aan woorden
ziel ontsproten
die je opschrijft,

onverdroten,
tot jouw gewicht,
mij weer de rust geeft,
omdat ik als schaduw

in jouw ademland leef.

Schrijver: mobar




Datum: 05/16/07



Album: 2008




Datum: 01/09/08

Weergaven: 521

Straatmus

Album: Brieven archief 4 Datum: 05/02/08 Weergaven: 868
Datum: 11/03/07 Weergaven: 969







.....
Datum: 09/02/07


Straatmus




--------------------------------------------------------------------------------


Je geeft dit platte beeldschermwereldje
net een beetje meer echtheid
dan de zoete liktong van weifelende ambtenaren

je bent net dat extraatje meer doortrapt dan de anderen
je schenkt mij sensuele woorden
omdat de mijne jou bekoorden

laat mij verlangen naar mezelf te zijn
omdat wat je zocht in mijn zoektocht
ligt verborgen in jouw smachtend hart
dat is verloren aan mijn liefdesvocht

dat zich laat lezen als de droom
een echte schrijver te worden
zonder de last van behaagzucht
en publiek, je kent alle organen
alle orgasmen van de grote mensenwereld

je bent het verlangen van het koekoeksjong
je zucht naar zuiverheid laat alle helden vallen
het is geen wonder dat ik je heimelijk kus
en met het nemen van mijn geneugten bemin

voor mij ben je veel meer dan alleen een straatmus.


Mobar V.

bloemenmannetje.

Datum: 08/03/06 Weergaven: 501





Gedichtenkoffer --- Zonverblind

Zonverblind verlangen

Seizoenen
in Hotel vergeten zondag.
Gedichten en gedachtenkoffer onder het bed.
Een oude wijk in een wereldstad.
Het wereldnieuws onder de schedel.



Lente / Bewondering / Delen

Zonverblind verlangen


Zonverblind verlangen 
onherroepelijke woestijn
van wilde eenzame woorden
psychisch onderdrukte oorden
wervelwind van treurigheid
laat het los volg het kind

droog de tranen met een trauma
en ga overdag wat vaker
terug naar toen

zwalkend over de hoofdstraat
tegenkomen en te laat
terug naar lijfstraffende
kangoeroe pittende slaapslaven

wip mij terug naar de eenvoud
sla me weg naar het vaatdoekje
duw mijn leuter in de wasmachine
laat me verdrinken in mijn eenzaamheid.

- mobar -



Kom en zie mij


Kom en zie mij
met zout in mijn ogen

ik bedoel
zoet in jouw ogen


ik bedoel zout op je lippen
ik bedoel mijn lippen
ik bedoel zoete lippen

help me
het is zover

ik moet er niet aan denken
met alles wat ik tekort ben gekomen
alles wat ik verkeerd heb bedoeld
onder de zwarte deken van de nacht
bevlek ik mijn uren met een donker zwijgen

ik heb je niet om medeleven gevraagd

hoe durf je mij te verwarren
met een aangename dood

ik bedoel de dood in mijn ogen

je bedoelt jouw ogen

ik bedoel dood.

© september 2009, mobar






En draag ik


Vroeger/ Verdriet / Eenzaamheid


En draag ik

Jouw hart naar het beekje
achter het grasland, waar
we ooit stonden te staren
naar een reiger, die jij
voor een ooievaar had aangezien
omdat je in de verte kleurenblind
door het leven ging als die schimmige
moederziel alleen gelaten jongeman

uit de grote stad, waar het nooit
donker werd, door alle speelse lichten
waarvan jij dacht dat ze nooit
meer zouden doven
zelfs niet overdag
voor jou

die niet wist of de toekomst
iets anders in petto had
dan ziekte, armoede en verrotten
in een kleine zolderkamer
waar de katten
de boel onderscheten
terwijl jij
blues speelde op jouw gitaar
waardoor je was gescheiden
van een vrouw die je nooit had
begrepen, waardoor ze afviel
in veel te bewegen
terwijl jij
in de schoot jouw snaren vrij hield
om verder te tokkelen
wijn te genieten
en daarna steeds
een beetje meer doodgaan

totdat je tenslotte
verdwaalde in de nacht
en ik je niet meer helpen kon
omdat ik zelf teveel verdwaald was
tussen de wilde
opgewonden stadse wijven
die mijn boerenkleren
van mijn lijf rukten

om bij mij te kunnen komen.


- mobar - November 2006

Na afloop


Liefdesverdriet / Eenzaamheid / Delen







Na afloop

Hier tikt haar hart nog
met bonzend genoegen
we kunnen het horen
en dansen
in negentig minuten
slapeloze nachten
verdrink ik
haar vergiftigde
tong
naar beneden
waar mijn benen
bungelen
omdat ik doof ben
voor alle argumenten
die ze aan mijn trouwe
hart geeft

en ik luister niet
ik ben het gehoor
het gehele luisteren
kan ik niet
dat zal ik zijn

dat moet na afloop
en het is teder
en het blijft treurig
maar er is niets verloren
niets bitter geworden
er is alleen maar
droeve regen
in het ontsluiten van haar woorden

en ze kent die man nog
die mij wilde vermoorden
ze gaf hem nog een kop soep
en ging toen in droom verloren

toen vroeg ik haar hand nog
maar dat was vroeger
na het lijmen van mijn gebroken hart
na afloop van de dronkenschap

ten einde van haar verhoren.


- mobar -
Tuesday, April 17, 2007



De dief van mijn gedachten


Daar sta ik dan, alle afkeuring voorbij
oude eikelboom, volgehangen met eikels
geheel emotieloos, zonder verlangen
niet van de werkelijkheid of van de fantasie
kan de dief van mijn gedachten mij bestelen
ik ben niet werkelijk zeker van mijn
bestaan bestolen door de dief
van mijn gedachten, daar ben ik genoeg
eikel en boom voor en ik geef graag toe
daarom bestaan mijn gedachten
bij de dief en denk ik achterstevoren
om vooruit te komen met de indruk
dat ik schrijven kan om de dief te bestelen
mag je me afzeiken zodra dat in je opkomt
zal ik mijn eikelen
met een heikele tegenwerking
laten opkomen voor de genezing
van een door een bevriende God
verlaten ziel
dus ga op mijn tak zitten
en overzie de wereld in den vreemde
open nu eindelijk je ogen
en laat die spontane gevoelens
toe in je leven.

De onzichtbare bewakers van eeuwenlange armoede
hebben mij gedreven tot dit zinloze bestaan.
Ik koos mijn plek als eikelboom aan de rand van
een kasteeltuin en ik heb daar mijn bestaan opgezet.
Ik had gehoopt dat er niemand ooit iets over mij zou lezen
omdat ik niet voor mijn dood bekend wilde
worden met de media. Maar men heeft mij als eikelboom
niet over het hoofd gezien en toeristen naar mijn bast
gezonden om onder mijn takken te schuilen
en namen te lispelen wanneer het even tegenzat.
Men verkoos mijn eikelen te bewonderen.
En ik had geen hekel aan het geweten.
Ik was slecht de gids naar de historische plaats.
Mijn lichaam was het verstilde brood van de weelde
mijn adem onder de reikkracht van mijn takken
nam van de wind een onderneming over de zee.

Mijn tenen krulde als lianen
mijn wortels wortelden dieper
en dieper in de vruchtbare aarde
Alles in mijn geest was een gespeelde droom.
Ik zag de mensen komen en gaan en hield mij onbewogen.
Soms kwam er een kind met een hoepel
en dan had ik voor een moment lol.
Er kerfde een schele jongen een naam in mijn bast.
Dat deed even pijn, maar daarna was ik trots.


- mobar -

Datum: 08/05/07


Weergaven: 82

















..................











maandag 12 maart 2012

Gedichtenkoffer - Het zoete duister






...

Gedichtenkoffer uit het verleden, Amsterdam, de Baarsjes.







.
Een foto, eindelijk weggegooid
van ooit, die onbeminde wegen
een leven verder, zonder beeld
zo tastend blind, nimmer een zegen

het gaat niet verder, heeft geen ziel
zou slechts vergeten, meer te zeggen
dat ooit die hartstocht, ongelukkig viel
valt nu toch nooit meer, uit te leggen.

Niets


Niets verandert wrange vruchten

het angstaanjagend bewolkte
van sombere luchten

boven toekomst waarin brievenschrijvers
vluchten

niets verandert brieven
van minnaars en van dieven
niets verandert straks de zee

jij neemt mijn hart niet met jou mee.



Doe niets in mijn drinken


Drink,
mijn afgewogen woorden
absorbeer ze in de nacht
neem mijn emoties voor lief
help mijn verstand niet aan een dief
laat mij niet in mijn dorstangst
geef mij geen doodsgenade
dwing mij te drinken in mijn falen
met mijn trots de eindstreep halen
stop de filosofie van Freudiaanse bacchanalen,

doe niets in mijn drinken
laat mij
in mijn barmhartige weemoed verzinken.








Mobar Vorstkasteel, Amsterdam, De Baarsjes, circa 2007-2009.



woensdag 7 maart 2012

Gedichtenkoffer - Avonden

....

Naamloos


En op vijverloze spiegelbeelden
dansen eerzame burgers bedacht bepakt
bekakt en onderworpen nuchter levend
onder een verlicht bestaan vierkant, leger
van bijna leven naar stil dood verlangend
beamend, maar steeds geen naam.


© september 2009, mobar

Het land van alle avonden


Dromen / Delen /
Het land van alle avonden


Terug in het land van alle avonden
las ik nogmaals de liefdesbrieven over
en vroeg haar tenslotte om een koud glas
witte wijn, die zij bracht in haar doorzichtige
jurk, die haar lichaam fraai afkleedde
en ik vroeg haar om een zoen,
die gaf ze me, en daarna nog een zoen
een innige zoen vol passie.

Ik glunderde door alle liefde
en vroeg me af of we samen door
een deur konden.
De maan strooide een bijzonder
licht over de avonden
en we vielen in slaap
tussen onze dromen
die verder liepen
dan een marathonloper
bij nacht op zoek naar een beleving.

Ik had een bril nodig,
maar beminde haar blind.

Nooit eerder had ik een vrouw
zo innig lief gehad.

En er kwamen ook kinderen van,
niet een enkel enigst kind
maar wel twaalf en
we dachten aan de dertiende.

Maar plots werd ik wakker
En besefte dat alles een droom
was geweest, en dat haar liefdesbrieven
met onzichtbare inkt waren geschreven.

Mobar Vorstkasteel, 2007.

- mobar -





maandag 5 maart 2012

Heimweehut

....

Artistieke natuur


Mocht Uwe prachtige woordendans
ooit dikgedrukt tot zoete honingkrans
al mijn tedere voelsprieten,

trillende meeldraden, in voelen thans
bezinnen tot tastzinnen, uitroepen
dan zal ik mij een trotse bloem voelen
en mij laten uitbloeien, aangelegen
tot Uwe zoete honinggeur, betrekken

en ijzelen in Uwe liefdesdamp
verzwelgen tussen de bedrijven door
alvast iets om aan te klampen
bijna verteerd reeds door het leven.




Schrijver: Mobar 2008


Ontwaakte dichter


Het ontwaken duurt nu jaren
eeuwen van bewustzijn trekken voorbij
de wetenschap verkeert in volle bloei
de maatschappij is de leerschool van het leven
zoals je de dichter kent mag je over hem spreken
zonder ooit je onschuld te verliezen
mag je hem afkraken, afbreken: de wereld is een planeet vol zintuigen.

In ongekende jaloezie mag je de dichter verloren zien gaan,
in een genadeloze afgrond van louter onzichtbaar genot en verspilling,
hem af te kraken met zoveel haat en ergernis over alles wat gelukkig is,
zonder doel, overmaat of tekort, door het voortschrijden van de tijd,
in de persoonlijke optelsom van uitgeschreeuwde kindertaal
mag je hem toejuichen

op de speelplaats van een vreemde stad
in de werkelijkheid van anderen

mag je hem blijvend doen ontwaken
en eeuwen bewustzijn bewaken.

© september 2009, mobar

Olifantenmelk ( verleden )

....

zondag 4 maart 2012

Olifantenmelk ( verleden )

Besef


Zou nooit in raadsels kunnen zweven
wil met mijn ziel het echt beleven
hou niet van geheimzinnig doen
of de koester van een zoen van toen
ik niet wist wat jij had meer te wensen
toen jij mij koos uit al die mensen
was deels mijn leven in een droom
mijn ziel ontwaakte wakker sloom
zag je zonder zorgen tegemoet
liep jij vooraan in de lange stoet
van de vele dromers hier op aarde
toen je mij met jouw hart aanvaarde

het laatste geheim werd openbaar
meeslepend naar het droomaltaar
waar de vogels zongen luchtig
was ik ooit voorgoed voortvluchtig
maar jij kwam met jouw verhaal
waarin ik mijn gevoelens nu vertaal
om te delen met alle blije mensen
steeds tevreden, zonder wensen
blijft mijn glimlach thans vitaal.



Schrijver: mobar

Gedichtenkoffer ( verleden )

...

woensdag 16 september 2009

Fles


Je bent al leeg
ik heb nog dorst
de tranen uit
mijn ziel gemorst

ooit was je vol
en had ik lol
maar alles is voor niets geweest

ik breng je weg naar ander glas
en leg jouw broertje in mijn tas.





© september 2009, mobar


Week bemind


Sportief, gekleed, tussen iedere nacht
kamt hij zichzelf en zijn harem
en hij ontkleedt zich, netjes, groepsgewijs
dringt de dag de zon op tegen de wind
nu nog even vlotte regenjasjes kopen

en hij heeft weer voor een week bemind.


© september 2009, mobar

vrijdag 2 maart 2012

Droomfeest

donderdag 22 oktober 2009


Droomfeest



De verraderlijke duisternis van de stedelijke nacht kent alleen het geluid van neerstortende regen. In de oude havenstad is de rust weer terug gekeerd. Het regenwater komt met bakken uit de hemel, maar iedereen in de stad ligt al op twee oren, ver verwijderd van de werkelijkheid. De herfst is nat begonnen. De herfst is drijfnat begonnen dit bijzondere jaar.

Deze regenachtige nacht droomt donkere Alfons Antana, en zijn vreemde droom neemt hem mee naar een andere wereld, een wereld van glamour, glitter en uiterlijke schijn. Alfons Antana is gekleed in zijn prachtige pak van slangenleer. Hij bevindt zich in een beroemde discotheek aan de kust, de muziek dreunt door de ruimte, de lichten knipperen in allerlei kleuren. Alfons Antana heeft zijn soepele broek aan, hij voelt zich jeugdiger dan ooit. De bewegende nachtmensen zijn schitterend gekleed, en dansen uitdagend in het niets verhullende licht op de kleurrijke dansvloer. Op de muren hangen grote spiegels die het verstrooide danslicht weerkaatsen over de uitbundige dansvloer. Overal ziet Alfons Antana bekende gezichten. Mensen die hij kent uit zijn leven. De nuchtere Frans Lichtendorp, net terug van de kapper, in een zilvergrijs danspak met een rode boa om zijn nek en vrolijke blauwe ogen die om zich heen kijken, droogkloot Gerard Kraaloog zijn haar opzij, met een modieuze bril, in een uitdagende roodfluwelen uitfit die hem wonderbaarlijk goed staat, vileine Saartje Saffrilon in een doorzichtige vlinderjuk met een bloemenbloes met zilveren knoopjes, Christen Tom Kruis in een keurig gesneden streepjespak met een prachtige lichtgevende stropdas, dappere Peter Wildwolf in een stijlvolle uitfit van hennepvezels met een brede riem van geitenleer, wulpse Sandra Barna, in een lichtgeel kruippakje van ganzendons, alle gezichten lachen naar Alfons Antana. Hij ziet nog meer bekenden, Ed Eppelin in een goudkleurig pak met knalrode stropdas, frivole Jola Hum in een oranje mantelpakje met een prachtige paarse hoed, lange Donald Dankzand helemaal in het leer met een hoge hoed van geitenwol. Ze staan allemaal vreugdevol te dansen en te dromen, donkere Alfons kijkt er met een gerust hart en donkerbruine ogen naar, zoveel vreugde, het doet zijn mensenhart en apenziel goed. Hij ziet mensen graag dansen en dromen, en van het leven genieten. Plots ziet Alfons Antana ook mystieke Violette Zandheuvel, ze danst uitdagend en sensueel met nuchtere Frans Lichtendorp, die de bovenste knopen van zijn mooie chique overhemd heeft losgemaakt. De lenige bovenlichamen buigen en wuiven, de slanke benen bewegen, de ranke heupen zwaaien, het flirtende duo bereikt al dansend het midden van de dansvloer tussen dansende vrienden. Het gekleurde licht betovert de gezichten, ogen flirten naar ogen, monden glimlachen van vreugde en genot.Sandra Barna strooit allerlei kleuren confetti over de betoverde dansers, een rookmachine blaast grijze en groene walmen langs de opgewonden sensuele mensen. Donkere Alfons Antana probeert al dansend Saartje Saffrilon te bereiken, maar zij gaat helemaal op in een dans met de Christen, Tom Kruis, die al zijn remmingen lijkt te zijn verloren. Saartje Saffrilon daagt hem wellustig uit, ze heeft een van haar fraaie borsten een klein beetje ontbloot, het water loopt de brave Christen, Tom Kruis, in de mond. Tom beweegt gretig met zijn heupen, draaiingen en wentelingen die je alleen met trainen kan bereiken, hij opent langzaam haar bloemenbloesje, en verlangt voorzichtig naar haar heidens poesje. Peter Wildwolf overtreft de rest in lenigheid, hij danst sensueel en komt ook steeds meer centraal op de dansvloer te staan. Met prachtige dansbewegingen schets Peter Wildwolf een ruimte op spannend verlichte dansvloer, tussen de andere levensgenieters van de donkere herfstnacht.Het ritme van de muziek wordt heftiger, de sfeer intenser, de mensen gaan volledig uit de bol, dansen bewegen, flirten, en dan plots ziet dromende Alfons Antana iemand helemaal in het midden van de dansvloer fantastisch dansen, met bezwerende bewegingen, hij herkent de persoon niet maar is gefascineerd door het dansen. Hij krijgt het warm en broeierig, een diep gevoel van vreugde omringd zijn lijf. Dan ineens beseft Alfons Antana naar wie hij kijkt, het is de mooie blonde Thomas omringd door vreemde lichtgevende verschijningen, die zijn fraaie lichaam accentueren. Hij is mooier dan ooit ! Alfons Antana ziet steeds duidelijker de dansende Thomas in zijn droom, het beeld wordt steeds intenser en zwakt dan langzaam af in de dieptes van zijn geheugen.Hij voelt dat zijn lijf steeds warmer wordt, zijn hart intenser voelt, zijn geest een wonderlijke wereld ervaart totdat zijn droom weer is afgelopen. Alfons Antana ligt nu droomloos te slapen, nog niet wetend dat hij een vreemde droom over een feest heeft gehad. Buiten regent het onafgebroken. De stad ligt in een diepe slaap gezonken, nachtvogels staren in de bomen naar de sterren. Het regenwater op de natte straat zoekt een weg naar de goot.




*









© oktober 2009, mobar

woensdag 29 februari 2012

Nachtvracht --- dronken

Dronken droom ik liefde


Dronken droom ik liefde
tussen de regels van jouw teugels
en vermogen vrouwen te temmen
zie ik een vreugde in jouw ogen
ook ga jij niet naar de meeting
en bent verdrietig af en toe
we zullen denken om te overleven
gaan ergens anders wel naar toe
zal wel denken aan die dichters
hoe ze mooi zijn in hun vreugd
maar ik ga echt niet verschijnen
omdat mijn libido niet deugt
dan zie ik al die verlangende smoeltjes
kwijlend om mijn schoonheid te zien
maar wat saaie aalmoezen
is alles wat ik met mijn lot verdien
dus vaarwel die scheve oogjes
de haven is met schuim in zicht
ik zal niet verder verhalen
het geheim van dit gedicht
ik wens een ieder veel plezier toe
met alles wat je doet en laat
ik zit met mijn tenen in de prut
hoop dat je het beter vergaat
ik zal ooit wel zeker denken
dat ik ooit ook een dichter was
maar ik kan niet verder schenken
want ik moet nodig voor een plas.



Schrijver: Mobar V., Amsterdam.


Lieftallige bewegingen

Ik leef mijn leven
tussen internationale
lieftallige bewegingen
in mijn zelfgebreide truitje
onder een dito muts
ik heb wel gezien
dat het allemaal niets uithaalt
de zon komt op
wordt weer neergehaald
er gaat een vliegtuig achterna
een haai bijt een surfer
de wind aait een berg
en er is niemand liever
dan mijn eigen moeder
dood, omdat ze het niet haalt
mij uit te roepen tot een zwerver
maar ik ben onderuit gegaan
ik werd doodgezwegen als een banaan
en ik heb die fruitschaal ondergekotst
de dode poes aan de slager gegeven
de zoete koekjes bitter gemaakt
met mijn angsten heb ik de stilte
zwanger gemaakt als een hysterische
dichteres, maak me niet kwaad
ik lust je rauw, ik ben verlegen
neergehaald als de zon iedere dag
heb ik te lang mijn leed verzwegen
alsof al mijn tranen van steen
al die ellende met mijn derde been
die wou telkens naar de maan
want daarachter was de zon ondergegaan.


Schrijver: Mobar circa 2007


dinsdag 28 februari 2012

Dwaaldeceptie

....

Nachtvracht (fragment)

......

Zo, samen in het donker
de duisternis overleven
totdat er weer licht is
om over te geven.

Schrijver: Mobar V., Amsterdam.

©

Nachtvracht (fragment)

....

Duister tastend


Wat ooit zoveel op liefde leek
is nu compleet ondersteboven
tot het woord weer terug gekomen

en het wordt steeds grimmiger
er worden grappen herhaald
dezelfde humor opnieuw gemaakt
wordt door de beerput gesleurd

er wordt met het leven geleurd
men verveelt  zich veel te snel
in eigen levensloze hel
is de ander steeds een draak

de maatschappij is aan de drank
en de liefde, stank voor dank
rot weg in een eenzame stal
is het daarom, dat ik zo lal

en aan je blote tieten wil zitten
terwijl ik eigenlijk moet pitten
omdat je zo op mij zit te vitten

zoek ik het woord in mijn brein
als je niet langer bij me wilt zijn
zal ik de eenzaamheid vervloeken
je komt mij dus nooit meer bezoeken
maar gaat op reis nu met een trein
helemaal naar het verre Rusland
je zwaait en geeft me een kushand
laat me duister tastend achter
in mijn dwaze dromen
waar je ooit als kikker sprak
over veel te hoge bomen
is nu een niemandsland vol angsten.


Schrijver: Mobar V., Amsterdam.

maandag 27 februari 2012

Nachtboezem

....

Heimweehut

Maanlach


Jouw liefdeshart
bijna ontastbaar onberekenend
als weer en wind, was je in liefde

een vergeten kind, dat aandacht bliefde
ging naast je staan, in kundig eisen
en vroeg de maan ook om een lach
om zich in duister te bewijzen.




© juli 2009, mobar


Nachtboezem van jouw ziel


Telkens fluistert er muziek gevoelig
bonst jouw hijgend hart aan mijn lichaamsoever
tussen het warme bed en hoge plafond gelegen
pleeg ik mijn strelen, dampend zweet
op mijn voorhoofd, zijn de diepe rimpels
leeslijnen voor jouw vragend welzijn
adem ik jouw speelzucht tussen mijn dijen
verandert het schip van spannend avontuur
en vaart de rivier op naar een groter lijden
dan alle heimwee in het afscheid van jouw hart
voel ik de nachtboezem van jouw mensenziel
dansend, zingend, reizen naar de liefdeshemel
waar onze lijven samensmeltend zwijgen
en samen geeuwen in een diepe rust
als late meeuwen aan een lippenkust.


Schrijver: Mobar V., Amsterdam.

Nachtvracht (fragment)

Nachtvracht

vrijdag 31 juli 2009


Regen in de nacht

Duisternis dimt nacht tamelijk zacht
in een dromend woorden onderkomen
misschien een schim, in hem de ziel
zou deze twijfels thans herkennen
of toch een dweil, met tegenzin
die nog zijn grenzen moet verkennen

vermenigvuldig zinloos zwijgen
verlegen inhoud, het hart paraat
we gaan naar huis, doorbreek
de stilteschaduw der liefde,

aangelegen komma
de daad
wordt al snel dichterlijk donker
jij hebt jouw kansen verspeeld,
tussen dromenzachte regen,
en generaties van gewoontes
droeve melodie,
aan jou de terugkeer
alle heimwee naar een triest verlangen.

Schrijver: Mobar V., Amsterdam.


Labels: Delen, Heimwee, Leven

zaterdag 25 februari 2012

Aandacht

Aandacht


Het zijn niet zij, die aandacht verdienen
die altijd aandacht krijgen
maar zij die het meeste durven vragen
ze zullen ‘t krijgen, omdat ze niet zwijgen
en achter zware zwarte ellebogen
schuilen de meest ultieme dogmakerken
achter goed bedoelde sterkte
schuilt het intiemst bedoelde graf

zodra ook de levenden zwijgen.

Schrijver: Mobar V., Amsterdam.


Stilte droom


Een hart voor veranderde werelden,
zwaluwen op zoek nabij het strand
omhelzen tijdens een zomeravond
een glaasje cider bij de krant

een hoofd voor op de salontafel
vertegenwoordigt de leesbare ziel
in andere tijden, kom je terug

naar waar je nooit geweest bent.


Schrijver: Mobar V., Amsterdam.

Wildernis


Wees
een wees in de wildernis
de buitenhuid scherpt
binnenthuis
waar pa en ma steeds ruzie maken
verberg jij dromen onder het laken
drupt een oude waterkraan
een roestbruine weemoed
die mij veel te brutaal overkomt
dit is niet jouw thuis
ik scheur mijn teksten uit het dagboek
van een ander met een aangenaaide penis

ik ben de zoon van een trauma,
maar ik vecht mij terug
in dat stromend taalgebied
vraag je mijn woorden ter overweging
mijn wortels ter veredeling
en krachtig zingen van de nacht
geen moment van vergeving maar in opluchting
laat je mij niet meer alleen
daar in de woeste tuingeest
van het zwervende derde been buigen bomen
woeste dromen tegen alle richting in
waanzinnig op weg naar het einde,
gooi ik jouw fiets weer van de groene heuvel
laat jij je waaien door dit droeve euvel
onze benen bekrast door de braamstruiken
struikelend over zoveel verraad
op een dag terwijl je weet
dat ik je graag mag,

ik heb nog wat lijken onder het bed,
tijdens een herfstdag in de wildernis
die dag dat ik eigenlijk denk, dat ikjouw gedichten
zou moeten lezen in plaats van mijn eigen gedachten
als een dronkaard eenzaam te vrezen,

maar je ziet het al aan mijn gezicht
er heerst een beest in iedere zin
ik hunker naar het vreemde leed
dat ik bemin
van mijn gedachten gaan er werelden
niet over een enkele nacht ijs
of vallend blad, door zon gebroken
liefhebben van tranendalen

tussen jouw tepels
tenen kussen zinnen met dezelfde dunne vingers
die de dageraad beminnen,

drupt de oude waterkraan
een roestbruine melancholie
die nog steeds brutaler wordt,
maar ik vecht mij terug
in dat stromend taalgebied
vraag ik jou mijn woorden te overwegen,

alsjeblieft, verlaat me niet .


2 september 2008

© juli 2009, Mobar

Druppelland


Het persoonlijke relaas van de onbekende kunstenaar Alfons Antana.
Het geheime liefdesleven van Violette Zandheuvel.
Indrukken uit het leven van de niet bestaande schrijver: James Absurdy.




 




vrijdag 24 februari 2012

Nachtvracht (fragment)

....
Donker valt de nacht

Mezelf een beetje
niet helemaal die komiek
of die zonderling van vroeger
nog in korte broek op weg naar toen
zomervakanties, heerlijke zomervakanties
in de straattaal van toen
het kinderbos nog rimboewas

ik kreeg een glasmelk van een oude dame
en ik gaf de oude dameeen glas melk
omdat ik met twee woordensprak
smolt het ijsonder mijn voeten
lagen de velden

graanschuren van verleden
en stoppelbaardjes
uit de koude doos
ik waande mij dorpsgek
maar was te verlegen
voor al te dolle streken
op een dag liep ik weg
in de hooizolder
vond ik de oude vogelsverschrikker
en die heb ik toen naar beneden gehaald,

ik herinner me dit nu nadrukkelijk, omdat ik
een borreltje op heb
en even terug ga in de tijd
in deze tijd kom ik tot leven
kom ik tot leven achterhaalde nacht
jij hebt hier duisternis gegeven

liet mij vrouwen lieven met woorden
en gaarne tuttigheid en frustraties vermoorden
hier op dit binnenplaatsje omringd
met bemoste muren
de schijnwerpers
op mijn schaduw gericht
breng ik dit jachttafereel tot naakte daden
ik verlaag me niet onder het maanlicht
van de heimweedood
ik zie nog hoe ik mij verstopte
achter een dikke boom in
het duistere nachtwoud
snoei ik mijn dagen
vermoei ik mijn nachten
nabij de trotse pruimenboom
geef ik mezelf een beetje leven
soms veel meer gevoel
in mijn wolvengehuil van de nacht
nu veel te ver weg van de natuur
raken mensen aan mijn rijkdom gewend.


Schrijver: mobar

donderdag 16 februari 2012

Herfstvakantie - droomverleden

...

Herfstherinnering


Toen de dagen korter werden
zon op tijd veel minder scheen
liet jij mij spelen in de verte
eenzaam dansend linkerbeen

niet veel verder achter de maan
geen licht meer op het droombalkon
waar de vogels kwamen eten
mijn kanarie reeds vergeten
achter glimmende spiegels, hoge bergen
speelden ook acht kleine dwergen
met de woorden, steeds woonachtig
dronk jij wijn, op nummer tachtig
waren de muren, vol behangen
met het blosje, op jouw wangen

toekomstig nuchter, vol ernstig vertrouwen
greep jij mijn hart, vast, met jouw klauwen.


Schrijver: Mobar V., Amsterdam.


Onbemind verleden


Daar in jouw onbemind verleden
zwerft nog een eenzame ik
die niets anders weet
dan wat jij beloofde
maar nooit deed
en die vergeet niet
dat ik hier mee worstel
tussen alles wat
er aan droom is verloren
ga je nu weg, knoop ik
een touw aan jouw schaduw
dat schemerige breinwerkje
dat je voor me achterliet
heb ik drie keer gelezen

nooit heb ik beweerd
dat jouw onvergankelijke schoonheid
iets te maken had met mijn vrije tijd
of jou in het openbaar gevraagd
om niet meer naakt te verschijnen
wanneer ik geen model nodig had
om mijn schrijnende kwast te doen pijnen
nooit vroeg ik jou iets tegen jouw zin
of andere zinnen die in het niets zouden gloren
als ik niet jou, maar een ander zou mogen
bekoren, sliep ik nog naast je in meest
waanzinnige dromen,

sleep ik je voor de rechter
wanneer je voor de linker mocht komen
daag ik je uit mij echt niet meer te vergeten
jij blijft nooit meer onbemind, dat is alles

wat je nog van mij verder hoeft te weten.


Schrijver: Mobar V., Amsterdam.

Vakantieadres

...

(zaterdag 27 juni 2009)


Vakantieadres

Bij de boerenweg, de laatste bocht
links achter het grasland, ligt de groene camping
tussen rijen bomen, nabij het dromenmeer
zetten ze de actieve tent op
met wild gehamer, en vrouwenmuziek
onder de luifel, kust ze haar geliefde
op een ansichtkaart naar later
telt ze negen gezichten en achttien handen.

Schrijver: Mobar V., Amsterdam.

Overwogen


Liefde is
geen eigendom
geluk lijkt
geen bezit
tranen dalen
zelden stijgen
verlangens
zonder verdriet

er is steeds oorlog
komt nog geen vrede
alleen maar onrust
vanwaar de rede
laat die maar zwijgen
en droom een droom
want in het duister
van de nachten
is er een vriend
die naar je verlangt
ook al hoort hij
jouw naam nog niet
door dikke mist
en hersenschimmen
hij droomt jouw droom wel
maar dan zonder
triest verloren verdriet
in zijn stil verzonken verlangen.


Schrijver: Mobar V., Amsterdam.
Ook dit is een gedicht, van een aantal jaren geleden.



Mooi beschaduwt verleden

Omdat ik in de lente woon
hier de uiteindelijke brief
aan chaos en verwarring
langs die bittere pil uit het verleden
weer op gestaan
uit een ondiep graf
met alle droefenisen
onverwerkte frustratie,

je mag mij alles vragen
droeve geest
ik schrijf de namen
van de verklaarden
zalig geraakten
tussen bomen
op de tafel
zit ik naast je
overzie ik het water
het stille spiegelwater,

de bomen aan de overkant
wuiven genoegzaam vrede
over het wateroppervlak

dat trilt door de emoties
meer zuurstof in de lucht
naar adem tot verlangen
even dat droombeeld
in mijn brein,

blaast hier het blazoen weg
van stoffige bezwaarde letters
hoofdletters der droomzonde
van in illusie verloren zinnen
die ernst in het duister beminnen
met diep trieste gedachten,

tussen weemoed en vraagstuk
krokodillentraan en waagsmuk
vergeet die andere naam niet
geef dat troeteldier een windkus
zie in de bomen weer de huismus

bewaar je dromen maar voor later
vriend uit een mooi beschaduwt verleden

trage lentenacht
traag voorjaarsduister
prille maanstraal.





Schrijver: Mobar V., Amsterdam.

Muurbloemen

Muurbloem


Doorbloem jouw baden
proef de genade
de herfstwindkade
in tijdloos worden
nooit zonder woorden
volg jouw geweten
door stille straten
beleef de schaduw
geurende rozen
verkies verpozen
boven leegte, rush
zielloze malloten
zonovergoten
vergeelt jouw lijf
zorg nog even
beleef het leven.


Schrijver: Mobar V., Amsterdam.



Toen jij mij de wolken droeg


Je woorden waren zacht
zachter dan mijn weemoed
mijn liefste er zat zuurstof
in jouw woorden en ik hunkerde
zoals jouw lichaam aan mijn zijde
lachend op het katoen, dat stug was
steigerde ik met mijn edele gewicht
we sliepen kilometers onder regen
maar dat maakte niets uit
we waren weg, op hoop van zegen
en je verklapte mij jouw naam
ik dronk uit de diepste poel
van jouw hart
hield je hand vast, en droomde uren
over het uiteindelijk samensmelten
van onze ziel, die al uit een stuk bestond
we kwamen in beweging, namen bochten
liepen een eind recht door naar de hemel
we verborgen het alfabet naar onze lusten
we verzamelden spullen om later weg te geven
er gingen mensen dood
om nooit meer terug te keren
er vlogen vogels naar het Zuiden
met vreemde geluiden
ik voelde een onbestemde angst
toen ik naast je lag te dromen
dacht ik na over wat we overdag deden.



Schrijver: Mobar V, Amsterdam.


Vanuit de wortels


Weet dan werkelijk niemand dat
die religieuze pijn
vanuit de wortels groeit
in de watten tot het wegen
tussen de parels en kruinen,

van de zeven dronken dwergen
kietelend jouw ronde zorgenbuik
bewegend voor jouw doemend denken,

uit intimiteit van de grachtengordel
drinkende onschuld van troepzwervers
flinke dageraad en verse ochtend,

maar hier droogt jouw wortelkans
flikt het onkruid de morgentepel
zijn we allen in de tempel
van weemoed en verlangen,

wegende jouw frisse ochtendbad
die draagbaarheid naar overkant
oevers badend aan zorgzaamheid.


Schrijver: Mobar V.

Vergeten-koffer

...

Straat


Donkere wolken drijven woedend boven grauwe grijze daken,
er dondert af en toe een zware hagelbui naar beneden
op de vrijwel verlaten straat dan plots
weer een schimp zon
een schitterend afwisselend beeld van wijsheid
ligt op straat tussen sjokkende mensen op weg,
maar altijd te laat, zorgen stapelen zich onder nieuwe
reuze wolken waar komen ze vandaan
is de humor nu vergeten, om de hoek
woont een weduwe haar witte
haren kleuren soms de duistere nacht
met iets van leven in het vergeten,
het langzaam niet meer herinneren
van de mensen die ze nooit meer ziet.

Schrijver: Mobar V., Amsterdam.

Woord alleen


Hier tussen regelmaat en regels
van jouw zinnen, voel ik de wereld
in een dieper voelen, ademend
neem je mij mee naar intenser tasten
tussen de letters en de kasten,
en hier eindigt de avond ook
in de nacht en peins ik eenzaam
in mijn woord alleen,
jouw herinneringen zijn mij als muziek
zou er een leven in blijven bloeien
tussen het wegebben voel ik de heimwee
in een dieper voelen, bevrijdend
zou ik je willen helpen
verder wandelen
tussen de ketters en de lasten,
en hier begint de nacht ook
in het duister peins ik verder
in mijn woord alleen.


Schrijver: Mobar V.

woensdag 15 februari 2012

Het zoete duister

...

Man onder de maan


De inheemse dromen van het innerlijke geheugen.
Enkele sfeerschetsen uit 't verleden.

Het innerlijke geheugen van de bescheiden dichter Alfons A.


Het geheugen is tijdens deze bijzonderevakantie in de stijgbeugels
van het gewetenreizen onder de blakerende zon.
Dit leven met wat dromen de moeite waard maakt, voor een reis naar het Zuiden.
Het eenvoudige leven in een tent, benauwd van zeewier en zoute haring, goedkope wijn uit het land van de ontheemden, door de onzin en het bewerken van de droomtuin.
De onuitputtelijke genadeslag van de kracht van een wellustige geest en het onzijdige materiaal,
zonder vorm, slechts een substantie in het dagelijkse leven als een donkere geest in ballingschap verstoten van het menselijk intellect. Wie heeft het recht Alfons te verstoten en hem tegelijkertijd afstandelijk te noemen? Wie heeft er eigenlijk het recht hem te benoemen met alles wat er leeft in zijn/haar geest?
Zijn gedichten gaan over zijn ratio, so what?, moet iedereen het over zijn gevoelens hebben,
Niemand kent hem hier, hij is een schrijver, hij heeft voor een pseudoniem gekozen omdat hij wil schrijven zonder dat men zich met hem als persoon gaat bemoeien.
Er zijn er hier zat die met een veel anoniemer pseudoniem werken
en dan vervolgens heel persoonlijk gaan doen omdat ze zich achter een masker verschuilen.
Dus hou het bij Alfons Antana, en noem mij niet ongevraagd Molenaar,
en bemoei je niet met mijn persoonlijk leven wanneer ik een keer een grapje maak
onder alweer een smachtend emotioneel gedicht
vol met dertien in het dozijn clichés, waar de honden geen brood van lusten.

Alfons begeeft zich in een bos met miljoenen intellectuele bloemen
en jij, als lezer voor eeuwig onzichtbaar, laat de bloem zakken
alsof het een zak met stront is waar een proleet zijn behoefte bij doet.

Bedankt, Alfons hoopt dat je dan ook je eigen stront opruimt, want hij heeft wel iets beters te doen.


© september 2009 – november 2011 - februari 2012
Mobar Vorstkasteel, Amsterdam.

( maandag 13 juli 2009)


Heimwee, een getuigenis

Altijd met mijn getuigenis
dat ik eenzaam zwerven wil
voor volmaakte vervreemding
ik heb er geen andere woorden voor
het is niet anders
ik blijf een vreemde
Jezus aan het Kruis
God, even Boodschappen doen
met een Buitenbeentje
denk ik aan de kleuterjuf
die mij een gebakje voerde
tijdens mijn aardse glimlach
die prille tijdelijkheid
omdat ik stiekem onder haar rok keek
die onvolprezen drang naar vrijheid
is mij altijd bijgebleven
zoals de kleur licht blauw
de zoete moedergeur van melk
die mij het zicht belemmerde
op een trouwe knaap der liefde
droeve treurnis overviel mij
als een herfstschaap in de regen
altijd met mijn getuigenis.
...

Schrijver: Mobar Vorstkasteel, Amsterdam.

Olifantenmelk

...

(zondag 26 juli 2009)


Loterij van de nacht

Ik vraag me soms wel eens af
of je nog bij je volle verstand bent
en dat knaagt aan me
zelfs de wolf in de tuin
is bij zijn volle verstand
als hij jankt naar de maan
jankt er niemand terug
omdat liefde niet bestaat
door zoveel vergeten keren
maar van het ware leven
moet jij nog heel veel leren
daarom ga je me verlaten
en dat knaagt aan mij
zelfs het konijn in de keuken
knaagt niet zoveel
als jij knaagt aan het geweten
van mijn ziel, de oorsprong
van mijn onbegrepen humor
kan ik niet goed beoordelen
ik heb je nooit echt leren kennen
je was als een vreemde schaduw
die wilde dansen uitvoerde
op het behang van de slaapkamer
waarin ik sliep, om niet te verzuipen
in die ontzielde menselijke wanhoop
die je zorgvuldig over mij heen stortte
beetje bij beetje, maar op het laatst
helemaal, totdat de emmer overliep
wanneer je thuiskwam uit de kroeg
en ik daar in die luie stoel zat
met het lot nog in mijn hand
want jouw naam stond in de krant

de krant van nachten armoe duister.


Schrijver: Mobar Vorstkasteel, Amsterdam.

Naadloze - regen

....

Jij lieve droomziel


Droomplezier zo onbevangen
vastgekleefd aan jouw verlangen
gaat naar buiten, vrolijk fluiten
voortaan geen tranen meer met tuiten
is nu bevrijd uit ongenoegen
er zit geen rot meer in de voegen
heeft zich gezondigd uit verwarring
maar was ook bang voor de verstarring
heeft nu begrepen: " mensen weten "
waar zijn inborst heeft vergeten
in het vertalen naar zijn liefde
die in onhandigheid zo griefde
lijdt hij zijn spijt in droef vermoeden
zal voortaan menigeen behoeden
van het oordeel over onschuld
schrok zich best een dikke bult
maar gaat nu verder met zijn zaadzak
de vogels fluiten op het nachtdak
van zijn dromen over de toekomst
waar de lente nog een wolk fronst
straalt zijn vreugde door de straten.

"De eeuwige optimist."

Schrijver: Mobar V.

Droomverleden

Enkele gedichten:

Faalangst besprong me


Maar ooit zag ik,

de duisternis in zeven sloten
eenzaam, maar zielig dat nooit
en met waardigheid, zwijgzaam genoten
ik liet me niet afzakken tot het syndroom
van jarenlange ontkenning
zag me zelf nog in de spiegel
als een werkelijk beminnelijk spook
ontweek ik niet langer de kieren
of het lijfspel van vreugde
ik ontwaakte soms naakt
op het pallet volmaakt geluk
schilderde ik jou dikwijls zonder humor
maar met een regelmatige geest
en een weldenkend hart.


Schrijver: Mobar V.

Mistig weerzien bij de vijver


Haar jurk glimt nog naar kansrijk
ze schroomt er niet voor om te blozen
zoveel dichters bij elkaar, dat wordt geijkt
zij heft het glas, kracht van het woord
glimt in haar ogen, over haar wangen
valt de nacht af, zonder vragen
even naar buiten voor een gezonde peuk
nog even wachten, ze ligt in een deuk
de nicotine mag de pret niet drukken
van haar behaagspel, dat ze speelt zeer sluw
want buiten roken gaat het wel lukken
om te overtuigen met haar woordenpracht
ze is al jaren een van mijn favorieten
omdat zij rokend kust de duisternacht
weer van haar dichten kan genieten.


Schrijver: Mobar V.


Zo veel pijn in droom verloren


Heeft zo veel pijn in droom verloren
zowel in diepste duister als in helder licht
ziet vaak uit armoede zoveel kunst geboren
en schrijft uit liefde soms een mooi gedicht
doet zoveel mensen in het duister schuilen
zowel uit medelijden als in droevig dicht
heeft nog de kans niet om echt uit te huilen
voelt wel tranen maar geen geschikt gezicht.


Schrijver: Mobar V.

Winterstrohalm

Enkele gedichten uit het verleden,
geschreven door Mobar.





Donkerste maanden voorbij


De donkerste maanden zijn voorbij
de winter is nu halverwege
het lijkt wel eeuwig herfst te zijn
de wind blaast zonder zegen
een weinig licht, zien wij nu terug
uit jaren stil verleden, ademen wij vlug
een vleugje weemoed, om te wegen.


Schrijver: Mobar Vorstkasteel.


Vroeg


Je vroeg
misschien het tegenovergestelde
van wat ik aan jou had gegeven
je begreep waarschijnlijk niets
van hoe ik mij had gevoeld
ik gaf je het verkeerde
en dat was voor jou een reden
misschien dat je niets leerde
of was je gauw tevreden
je vroeg misschien niets meer
dan ik je had kunnen geven
maar ik voel voor jou niets meer
en ga weer verder met mijn leven
je vroeg misschien te vaak
hoe vroeg ik ook mocht vragen
mijn vragen kwam te vroeg
je ging verder met het zagen het zagen
en het gezwoeg kwam vroeger
nooit met vragen maar hoe vaker
jij het ook vroeg ik was je vergeten
honderd dagen het is nu nog te vroeg
en gevuld moeten de magen
als jij daar in de kroeg
aan het bier weer loopt te kragen
als jij mij ooit nog vraagt hier vroeg
de morgen uit te baten
hoop ik dat je verdaagt
en ergens anders loopt te blaten.



Schrijver: Mobar Vorstkasteel.

gebruikt voor een nieuw gedicht.

Blut - Emoties in bedwang

Blut

We zijn blut
het laatste restje liefde
was minder duurzaam dan geld
uitgegeven met een hart van steen
je hebt mij in de ziel geraakt
alle emoties samen uitgebraakt
door met alle bezwerende woorden
mijn onschuld wreed te vermoorden
en door mijn pincode te stelen
zodra jij je ging vervelen
kocht je stoelen via internet
en bij de genekte man een hemelbed
waarin je worstelde met leven

ik heb jou toen lakens nog gegeven
totdat de waanzin eindelijk insloeg
en je mijn laatste dubbeltje ook vroeg.




Schrijver: Mobar Vorstkasteel.





Emoties in bedwang


Hij voelt verdriet van top tot teen
kan nergens met gedachten heen
neemt nog een slok zoete liefdesdrank
gaat languit liggen op de vensterbank
voortaan is hij niet eenzaam meer
dat doet hem huiveren keer op keer
houdt hij zijn emoties stil in bedwang
maar innerlijk is hij heel erg bang
denkt dat hij het echt niet goed weet
maar meet zijn gedachten, o zo breed
de nacht begint, het is al laat gedaan
is er eindelijk een vrouw in zijn bestaan
of in het bed, dat hij betreedt
schrijft hij daar brieven naar de maan

en is zij bij hem weggegaan.


Schrijver: Mobar Vorstkasteel.

2009 - Verdwenen - Avondluik

Verdwenen




Ook ik heb Belinda
nooit meer terug gezien
dat weet je nu
vertel het maar aan iedereen

ze vertrok met een boot
gemaakt van klompen
hees de zeilen in de wind
en kwam met een zuchtje
op een eiland terecht

ze schreef de eerste tijd
nog brieven
die werden bezorgd
door de arbeid van een koppeltje
onaangepaste postduiven

maar later bleef het stil
vernam ik verder niets
en verzon ik dat ze zweeg

vanuit een aards en donker zwijgen.



Schrijver: Mobar Vorstkasteel.





Avondluik


Hier spiegelt mijn schaduw
in avondlicht, de begroeiing
aan de slootkant, hoor mijn echo
ontvlucht uit mijn geweten
ik was een kind
was ik een kind
droeg jij mijn glimlach
in de innerlijke binnentas
die bonte bos blote bloemen

voor het geïsoleerde raam
de buren glurend
naar krankzinnigheid
ik hoorde die waanzinnige lach
jij droeg de droomtas
naar de verandering
waar een kerstboom stond
had jij ooit de naakte billen
en ik het dweepzuchtige
als ware trouwe vrienden
tussen eeuwenoud stro

twee paar benen in een kribbe.


Schrijver: Mobar Vorstkasteel.


Avonddroom - Geheugen

Avonddroom




Hier herinnert jouw hart
de verdediging, een schaakspel
tussen man en paardmerrie
blust jouw ziel de open haard
de wereld van brutale mensen
opgepoetste hersenschimmen
schematisch dansen aan de muur
gebonden droomverlangens

jouw eigen ik,
en tussen toen en nu, de avond
slechts vage herinneringen
aan de doorleefde koningin
in haar wit gewijde onderjurk
haar zacht verzorgde hand
gebarend reikend naar

de zwarte porseleinen theepot.





Schrijver: Mobar V.




Geheugen



Door warrig geheugen
het gebroken ijs ontlopen
dusdanig ontroerd dat verder
bevriezen geen doel meer had
was ik tot de conclusie gekomen
om mijn eigen woorden begrijpend
moest ik de maan weer zien schijnen
boven duinen en de zee
mezelf even knijpend
wat mij tot dichten deed besluiten

in het blikveld
van mijn dromen, herinnerde ik
dagen van vroeger vragen
besluitend zonder antwoorden
doorliep ik de wanen en deed

een broek aan voor de nacht.


Schrijver: Mobar Vorstkasteel.

dinsdag 14 februari 2012

Heimweehut (het verleden)

Vier korte gedichten uit 't verleden
geschreven door: Mobar Vorstkasteel.




Fictie!

Hij , eindelijk ook ik, herinnert zich

de dag, zodra de nacht voorbij gaat
toen bewondering omsloeg in haat
en niemand voor de Paus op kwam
terwijl hij met zijn lul zat vastgevroren
aan een po die ook dienst deed als
soepkan, want hij was weer aan de soep
man, en zo scherpzinnig als een loep
met verstand van hondenpoep
toen bewondering omsloeg in haat
beleefde ook de clown zijn spagaat

en kwam het busje weer te laat.



Schrijver: Mobar Vorstkasteel.






Draag de kracht


Draag de kracht
van nacht en zwakke rug
verlaat de onmacht
verkleed je vlug
als droomfantoom
en leven zinloos
bedenk je stug
dat jij niet verkoos
om machteloos te zijn
in dit seizoen
vol hoop bekoren
geef de spiegel een zoen
voel je niet meer verloren.

Schrijver: Mobar Vorstkasteel.




Woekerende leugens


Sommige mensen krijgen vleugels
tussen woekerende leugens
geloven ze in zichzelf

ik deel dat optimisme niet
ook al maakt het mij niet somber
het brengt mij tot een zwijgen

een nooit meer willen praten.


Schrijver: Mobar V.



Donker valt de nacht




Mezelf een beetje
niet helemaal die komiek
of die zonderling van vroeger
nog in korte broek op weg
in de straattaal van mijn schaduw
vermoei ik mijn nachten
nabij de trotse pruimenboom
geef ik mezelf een beetje leven

in mijn wolvengehuil gebleven.



Schrijver: Mobar V.