donderdag 10 juli 2014

Bedankt voor de bloem


Bedankt voor de bloem Ik heb een antwoord op uw fleurige bloem met meeldraden die woekeren in uw kamer ik ben reeds vruchtbaar door uw geurige roem mijn zalig stuifmeel waant zich man met de hamer natuur is grenzeloos in uw frisse floradroom door innerlijke groei heeft u mijn ziel getogen ik verdeel de bloemen in mijn siertuinidioom de zaden kosten mij een bankvermogen maar u zo sierlijk in heerlijkheid naïef doet mij vergelijken met een madelief geen grasspriet op mijn rug zal u ooit een kelkje krenken de zon, die trotse hartendief zal ik u dagelijks genegen schenken.

Onze lichaamstaal Misschien mag ik je vertederen met ongekende duisternis stille woorden die ik niet verzwijg wanneer ik in jouw trouwe ogen kijk onze lichaamstaal is voortaan authentiek in diepte van een hoofdstuk uit een boek vol lentezon en zomervreugde we vergeten de treurnis van een verloren jeugd nu je thuiskomt ben ik dubbel zoveel mezelf.
Verwantschap Ooit voelde ik verwantschap toen we daar samen sliepen bij een volgroeide oeverboom was alles voelen, dromen voelen persoonlijk geloof werd niet langer in een eenzaam boek omschreven een lijflied ontstond rond de glimlach van jouw mond vogels die zwegen beduusd viel de regen maar om kwart over negen hernieuwden wij het wegen met een ratio die slechts in stilte verstond waren we voor elkaar een radio het geluid werd steeds blond Nu is het meeste verleden tijd ik leef verder voor een nieuw begin aan een mooie droom doorleefde toekomst, geef ik mijn hart onder duizend dromende sterren die de hemellucht verlichten mijn geest voelt nu veel ruimer vrijer dan toen ik in dromen vergat dat voelen dromen voelen is in alle heimwee, zonder zorgen als zon in duister en maan in licht ben ik tot nader verwantschap gekomen.
Winterlied Peinzend als een bevroren bloem met hart en ziel in goede zeden tussen geluk en de gevreesde doem zoekend naarstig naar een reden soms in stilte, vaak geluid alsof er geesten vrolijk fluiten de nacht weer op 't duister stuit een dief vandoor gaat met de duiten misschien in treurnis, maar soms ook blij valt toon naast toon in goede aarde het is nu eindelijk winter op de boerderij waar ooit een engel naar een ezel staarde dit winterlied zal droef beginnen een gefrustreerde paus zei domme dingen maar desondanks tussen het witte linnen zullen maagdelijke engelen zingen over de winter en zijn bescheiden deugd die soms herinnert aan de jeugd die sneeuwballen gooide tegen de ramen toen engelen met een soepje kwamen de schaatsers hadden doping nodig het kerkgebed reeds overbodig. Vaarwel land van vergeten jaar Had ik maar een droom zoals jij die dag in vaarwel land van vergeten jaar dan kon ik verder zonder liefdes twijfel of zomer heimwee dan schreef ik brieven zonder dromen en zouden we gedachten beminnen in leesbare stilte van vergeten vakanties in het buiten, binnenland ergens waar de horizon herten verzameld voor herfstige tijden draag jij met trots het gewei van de zonderling die tenminste nog weet dat een enkele waarheid alleen voor vreemdelingen niet bestaat in tergende leegte kom, geef mij die toverfluit blaas het sprookje nieuwe leven in dan laten we samen zien hoe eenzaam de wereld is wanneer mensen leven in eenzaamheid als de horizon achter een bedelnaam verdwijnt zijn we in vaarwel land van vergeten jaar aangekomen zijn we dankbaar voor het uitbundige afscheid waarmee we de toekomst toezingen.
Jouw intiemste zielsverlangen Toen de dag jouw droom aanvaarde waren de schepen al op weg naar een andere droom, hier op aarde jouw geweten had reeds pech in het volste diep vertrouwen kwam de nacht met een nieuw plan toen je de poes hoorde miauwen deed je de kater in de ban er was iets vreemds aan mooie vrouwen wanneer ze zongen leek het echt jij dacht eindelijk weer aan trouwen in jouw kasteeltje aan de Vecht jouw laatste geld had je verweven met een droom die niet bestond je hield zoveel van 't leven verfde al jouw harems blond je kon de ochtendzon zien schijnen na innige liefde in het kasteelbed begon de illusie weer te kwijnen je sloot je aan bij het verzet. Bloesemschemeringen In onkruidtuinen van wildernis was ik een eenzame bloem tijdens vijf lange jaren na een laatste ontmoeting overdacht jij jouw leven in bloesemschemeringen toen je wist dat je ging sterven was mijn bloei bij nacht voorbij omdat jouw gedachten nergens waren ik proefde dit levenslange afscheid met mijn meeldraden, mijn naakte adem onder dromen van de nachtelijke zon. Nivellering Je kent mij reeds uit rijke dromen de diepe wens je nooit teleur te stellen zo ben je tot aan mijn gedicht gekomen je had geen zin om mij te bellen ik heb niet meer van die hoogtepunten een poëtisch orgasme van al mijn kunnen ik zal nooit weer met woorden stunten ook al wil je mij die waardering gunnen het is voorbij, ik nivelleer mezelf ik kwam uit klei, ik ben geen elf je ziet het nu, het stelt niets voor tijd gaat er met mijn haar vandoor een dwerg steelt lootjes uit mijn baai mijn vrouw vrijt liever met een haai men jat mijn woorden, dik en dun met veel meer dan ik waarheid gun je wilt mij straks mijn hoed ontnemen maar ik heb je uit mijn groet ontheven de tijd noopt mij tot verder leven.
Vrijheidsschilder Het week niet meer van jouw zijde alle heimwee verleden van verleden kwam in het heden onaantastbaar naakt je schilderde kerken in de hoop dat de kerken inhoudelijk zouden veranderen je dwaalde van gedachten naar een droom je tekende gevangenissen met dezelfde reden waarmee je jouw vrijheid niet zou kunnen missen tijdens de laatste zomernacht bedreef jij de liefde tijdens de mis etste jij daken en muren die over de horizon staken nabij fleurige tuinen een eiland vol duinen je dacht aan heimwee die je had overwonnen in kleuren gaf jij jouw geloof een landschap vol lovend loof. Plee He wat ligt daar in de plee een oranje drol, dat valt weer mee wat lopen die mensen toch te roepen ik ben druk bezig met oranje poepen ik voel me soms een onbemind kindje maar ik ben blij en gelukkig met mijn nieuwe lintje ik ben opgetogen en verheug me enorm op de kennismaking met mijn oranje lintworm. Gezonken Hier schilder je het jouw wereld op een eiland de trein van liefde naar jouw hart is gisteren op het schip gereden misschien kom je niet terug onder de droom van toekomstwolken en schrijf je geen gedichten over de dood en mijn vergankelijkheid waarschijnlijk tel je de dagen zonder mijn toekomst mijn droom is uit de boot gezonken. Argumenten Bij de deur waar de conciërge een wereld in de gaten houdt luisteren tuinvogels naar Beethoven terwijl het regent zonder humor stromen de reacties binnen op jouw overlijden er zijn geen betere argumenten om van de natuur te houden werp je me tegen vanuit jouw diepe graf terwijl mijn zwijglied helder klinkt probeer ik te verzinnen waarom alles faalt de laatste tijd ooit kwam je in een droom mijn kleine wereld binnen nu slaap je in een illusie zonder tijd grootser dan het onderbewustzijn het lukt me alsmaar om te beseffen dat ik alleen verder moet terwijl jij rustig ligt te pitten verlicht het maanlicht mijn bleke gelaat. World I have sometimes missed you with your woods and rivers I saw you blow and loftily waving at me but when I was there I saw them accelerate in love I saw it full of blood, so the heat was increased insects were dying, the last life in the gutter I saw birds juggling in the air with the emptiness fish gasping for oxygen that was distributed with naked soldiers in the night nuns in love with the delicious sweet witches fighting for the truth because I saw everything I thought I thought. Liefdesbrief Had je willen schrijven je kwam niet in het licht geen hart om terug te blijven geen woord of een gedicht woorden bleven eenzaam boodschap kwam te laat omdat het nog vaak sneeuwde op het huis hier in de straat met grote zwarte letters van gelovigen en ketters geschreven achter behang vrijheid alleen in 't gevang wist niet waar het over ging dagen duurden eenzaam lang tot op een mooie avond ik plots een echte brief ontving het was die fraaie liefdesbrief die aan jouw schoonheid hing ik had je willen schrijven vond nergens een begin hou maar op met woorden het is fijn dat ik nu zing. Toch weer naar de hoeren Contact advertenties ze komen het naakte leven voorbij je doet vaak niet eens een poging want er is niets meer om aan te kleden je bent nu schim en schim alleen een vaagheid van verleden houdt zich vast aan jouw stoffige ziel alleen maar een buitenkant zeg niets hoe mooi die ook is en wat er ook allemaal aan vast zit of los zou moeten zijn in het losjes verwerken seks met werkwoorden die vloeken is hetzelfde als allergie voor een tokkiesaus tenzij je het schrift werkelijk als leesvoer beschouwen kan, kom je niet verder bij mensen zonder inhoud die het leven slechts zien als een woordloze sport het huwelijk is de spreekwoordelijke boot die op de klippen loopt in de goot de goot is de Bijbel voor anarchistische goden je probeert je los te maken van het geheel klikt afbeeldingen weg uit de fotolijst je denkt weer heimelijk aan het bordeel een hoer is een vrouw die niemand afwijst je moet toch iets doen, met het nieuwe fatsoen je kan het niet laten, dat krijgen ze in de gaten alleen maar buitenkant zegt ook niet veel maar je krijgt ook binnenkant in het bordeel want er is nu niets meer over om aan te kleden jouw lijf is een bewegelijke klomp vlees niet slechts jouw dijen dijen vleselijk uit maar ook jouw onderlip, jij opgefokte plofkip jij misbruikt jouw laatste centen voor een ongecontroleerde binnenwip zo kom je uit jouw dip en voelt je niet meer snip op de ene of andere manier heb ik hier jouw slip. Bedankt voor de bloem Ik heb een antwoord op uw fleurige bloem met meeldraden die woekeren in uw kamer ik ben reeds vruchtbaar door uw geurige roem mijn zalig stuifmeel waant zich man met de hamer natuur is grenzeloos in uw frisse floradroom door innerlijke groei heeft u mijn ziel getogen ik verdeel de bloemen in mijn siertuinidioom de zaden kosten mij een bankvermogen maar u zo sierlijk in heerlijkheid naïef doet mij vergelijken met een madelief geen grasspriet op mijn rug zal u ooit een kelkje krenken de zon, die trotse hartendief zal ik u dagelijks genegen schenken. Later Ik heb de dag gedroomd zoals de zilte zee het eiland zonovergoten verstreken de uren alsof het licht oneindig was en wanneer het later donker wordt adem ik jouw zielsvertrouwen met alle zuurstof van de wereld geloof ik mijn gevoel zoals de mystiek van de speelse erotiek die ik zag in jouw zonnespel maar voor nu komt het dansen te laat het verzoek, de glimlach, jouw aandacht ze wachten in de schaduw van het zwijgen ik bekijk jouw schilderijen bij zonsondergang met een biseksuele inslag gaat de bliksem soms wat traag voor schaduw van verlangen terwijl er een zomers onweer losbarst bekijk ik de nagels van jouw handen dankzij bloemen duurt de nacht te kort madeliefjes leven slechts eenzaam na de dood en die vertelt te weinig over het leven van het gras waarop wij vrijen het maanlicht maakt de bijbel tijdloos we vergaan in de uren van het pure genot niets van deze eeuw is nutteloos of in euforie overdreven samen dronken worden biedt geen soelaas we hebben dat allemaal eerder meegemaakt bij nacht in de stad rond de gekraakte panden er lekte regenwater door het zolderraam - die dag op de markt wanneer we sinasappelen kopen komt er in een tas een boek voorbij nog ongelezen, letterpril nemen we waarheid mee naar bed want in het bed lijken meningen te smelten door het samenzijn we haasten ons naar de rivier jij vertelt iets raars over het leven een vreemde zomerweek ging voorbij, later in dat later zie ik je weer zwemmen. Maanziek Als zelfs de wintermaan mijn woorden niet verstaat dan blijf ik toch steeds hopen dat 't verlangen naar jou niet overgaat want dromen kan je niet verkopen omdat jij, mijn muze, maanziek wordt ik de nachten niet kan tellen dat ik in gedachten naast je lig omdat mijn hart je niet kan bellen dus beloof ik je een mystieke boterbrief in een ruimteschip op weg naar jou in deze wereld van ik heb je lief is er geen leven zonder kou waar alles, over ons, geschreven is de maan laat niemand in het blauw het maanlicht spreekt "ik hou van jou" maar de maan is ziek, niet gediend van repliek het zit de mensen zichtbaar tegen door de winter en de regen zelf het eigen hart raakt soms op drift haast ieder ego lijkt behoorlijk geschift er is geen tijd meer te verliezen wanneer we toch voor dromen kiezen zal de maan haarzelf genezen verleden tijd heeft dat bewezen. Wie goed doet Wie goed doet is zoet - liefde heeft een leuke snoet suikerzoete droom - wie goed doet is lief en gezegend in vrede - voor altijd samen wie goed doet is snel - bankroet en onder invloed - boontje om loontje. - 2014 - Allerlei soorten mensen

"Ze zeggen dat het gevecht
om de eindjes aan elkaar te knopen, een  man met beide voeten op de grond houdt, hij probeert zijn baan te houden, maar is zelf niet te koop, o er zijn vele soorten mensen nodig op de wereld om het leven
de moeite waard te maken, niet ieder vogel heeft het zelfde bekje." op de liedjesradio klinkt een bevlogen lied. Alfons kijkt in de spiegel.
Hij lijkt in de verste verte niet op de blonde stoot die hij op de datingsite Badoo ziet.
Verblind door de heldere natuurlijke schoonheid bekijkt hij de jongeman meerdere malen. De foto's in hemd en met harde tepels, de mond en de ogen, die ietwat angstig lijken door het eigen verlangen.
En hij denkt, wat jammer dat die stoot mij niet zoekt, terwijl hij naar de droeve ogen kijkt. Er lijkt een jarenlange regenbui over die knappe kop heengegaan. Een oude ziel in een jeugdig lichaam, een moedige geest achter een verlegen uiterlijk. Iemand die veel heeft gelezen, maar de woorden niet allemaal begrepen.
Het lijkt alsof hij duizend grijze hanen hoort kraaien.
De kracht van de moderne computermedia is groot.
Iedere keer opnieuw kijkt hij naar die frisse stoot, die zo verlangt naar de vriend, die hij niet kan zijn vanwege zijn leeftijd en maatschappelijke achterstand.

"Er zit geen profijt in bedrog, eerlijke mensen weten dat, en wraak smaakt helemaal niet zoet, of je nu zwart, bruin, geel of blond bent, iedere man is van binnen hetzelfde."
"Je weet dat liefde een doel is, die vrede aan de ziel kan brengen, iedere man is hetzelfde".
Alfons heeft de boodschap begrepen, hij typt voorzichtig onder de mooiste foto:
"Ik vind je lief, wil je met mij trouwen, vanwege mijn inhoud."
We zijn nooit weggeweest Onze tocht ging naar het oerwoud waar jij een tijger had gezien maar dat beest hield niet van lakens en was echt een boerentrien we reisden verder naar de keuken waar jij een eitje had verstopt om de thuiskomst op te leuken maar de kip had je gefopt ons bezoek ging naar de bedstee waar jij een kikker had verloofd maar dat beest had geen idee waarom jij je zo had uitgesloofd. Wandeling Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen en zandkastelen maakten we naderen het einde van het verhaal en komen hier nooit meer op terug het nieuwe voorjaar is begonnen. De laatste dagen Ik dacht de afstand in jouw naam vragen maar de stilte gaf geen antwoord en ademde teleurstelling versus stille moed voelde ik in mijn grijze aderen nog voor de nachten bleef jij niet bij me maar in de verte stond mijn jas je goed uit een donkergrijs verleden had ik wol van 't schaap over één kam geschoren zoals de zonderlingen zonder adem en was er geen excuus om niet te herenigen opnieuw beginnen bij twijfel, zonder jas in de nacht van ons zwijgen was er geen afstand in ons lijfelijk onvoelbaar verstandelijk vermogen.