Bedankt voor de bloem Ik heb een
antwoord op uw fleurige bloem met meeldraden die woekeren in uw kamer
ik ben reeds vruchtbaar door uw geurige roem mijn zalig stuifmeel
waant zich man met de hamer natuur is grenzeloos in uw frisse
floradroom door innerlijke groei heeft u mijn ziel getogen ik verdeel
de bloemen in mijn siertuinidioom de zaden kosten mij een
bankvermogen maar u zo sierlijk in heerlijkheid naïef doet mij
vergelijken met een madelief geen grasspriet op mijn rug zal u ooit
een kelkje krenken de zon, die trotse hartendief zal ik u dagelijks
genegen schenken.
Onze lichaamstaal Misschien mag ik je
vertederen met ongekende duisternis stille woorden die ik niet
verzwijg wanneer ik in jouw trouwe ogen kijk onze lichaamstaal is
voortaan authentiek in diepte van een hoofdstuk uit een boek vol
lentezon en zomervreugde we vergeten de treurnis van een verloren
jeugd nu je thuiskomt ben ik dubbel zoveel mezelf.
Verwantschap Ooit voelde ik
verwantschap toen we daar samen sliepen bij een volgroeide oeverboom
was alles voelen, dromen voelen persoonlijk geloof werd niet langer
in een eenzaam boek omschreven een lijflied ontstond rond de glimlach
van jouw mond vogels die zwegen beduusd viel de regen maar om kwart
over negen hernieuwden wij het wegen met een ratio die slechts in
stilte verstond waren we voor elkaar een radio het geluid werd steeds
blond Nu is het meeste verleden tijd ik leef verder voor een nieuw
begin aan een mooie droom doorleefde toekomst, geef ik mijn hart
onder duizend dromende sterren die de hemellucht verlichten mijn
geest voelt nu veel ruimer vrijer dan toen ik in dromen vergat dat
voelen dromen voelen is in alle heimwee, zonder zorgen als zon in
duister en maan in licht ben ik tot nader verwantschap gekomen.
Winterlied Peinzend als een bevroren
bloem met hart en ziel in goede zeden tussen geluk en de gevreesde
doem zoekend naarstig naar een reden soms in stilte, vaak geluid
alsof er geesten vrolijk fluiten de nacht weer op 't duister stuit
een dief vandoor gaat met de duiten misschien in treurnis, maar soms
ook blij valt toon naast toon in goede aarde het is nu eindelijk
winter op de boerderij waar ooit een engel naar een ezel staarde dit
winterlied zal droef beginnen een gefrustreerde paus zei domme dingen
maar desondanks tussen het witte linnen zullen maagdelijke engelen
zingen over de winter en zijn bescheiden deugd die soms herinnert aan
de jeugd die sneeuwballen gooide tegen de ramen toen engelen met een
soepje kwamen de schaatsers hadden doping nodig het kerkgebed reeds
overbodig. Vaarwel land van vergeten jaar Had ik maar een droom zoals
jij die dag in vaarwel land van vergeten jaar dan kon ik verder
zonder liefdes twijfel of zomer heimwee dan schreef ik brieven zonder
dromen en zouden we gedachten beminnen in leesbare stilte van
vergeten vakanties in het buiten, binnenland ergens waar de horizon
herten verzameld voor herfstige tijden draag jij met trots het gewei
van de zonderling die tenminste nog weet dat een enkele waarheid
alleen voor vreemdelingen niet bestaat in tergende leegte kom, geef
mij die toverfluit blaas het sprookje nieuwe leven in dan laten we
samen zien hoe eenzaam de wereld is wanneer mensen leven in
eenzaamheid als de horizon achter een bedelnaam verdwijnt zijn we in
vaarwel land van vergeten jaar aangekomen zijn we dankbaar voor het
uitbundige afscheid waarmee we de toekomst toezingen.
Jouw intiemste zielsverlangen Toen de
dag jouw droom aanvaarde waren de schepen al op weg naar een andere
droom, hier op aarde jouw geweten had reeds pech in het volste diep
vertrouwen kwam de nacht met een nieuw plan toen je de poes hoorde
miauwen deed je de kater in de ban er was iets vreemds aan mooie
vrouwen wanneer ze zongen leek het echt jij dacht eindelijk weer aan
trouwen in jouw kasteeltje aan de Vecht jouw laatste geld had je
verweven met een droom die niet bestond je hield zoveel van 't leven
verfde al jouw harems blond je kon de ochtendzon zien schijnen na
innige liefde in het kasteelbed begon de illusie weer te kwijnen je
sloot je aan bij het verzet. Bloesemschemeringen In onkruidtuinen van
wildernis was ik een eenzame bloem tijdens vijf lange jaren na een
laatste ontmoeting overdacht jij jouw leven in bloesemschemeringen
toen je wist dat je ging sterven was mijn bloei bij nacht voorbij
omdat jouw gedachten nergens waren ik proefde dit levenslange
afscheid met mijn meeldraden, mijn naakte adem onder dromen van de
nachtelijke zon. Nivellering Je kent mij reeds uit rijke dromen de
diepe wens je nooit teleur te stellen zo ben je tot aan mijn gedicht
gekomen je had geen zin om mij te bellen ik heb niet meer van die
hoogtepunten een poëtisch orgasme van al mijn kunnen ik zal nooit
weer met woorden stunten ook al wil je mij die waardering gunnen het
is voorbij, ik nivelleer mezelf ik kwam uit klei, ik ben geen elf je
ziet het nu, het stelt niets voor tijd gaat er met mijn haar vandoor
een dwerg steelt lootjes uit mijn baai mijn vrouw vrijt liever met
een haai men jat mijn woorden, dik en dun met veel meer dan ik
waarheid gun je wilt mij straks mijn hoed ontnemen maar ik heb je uit
mijn groet ontheven de tijd noopt mij tot verder leven.
Vrijheidsschilder Het week niet meer
van jouw zijde alle heimwee verleden van verleden kwam in het heden
onaantastbaar naakt je schilderde kerken in de hoop dat de kerken
inhoudelijk zouden veranderen je dwaalde van gedachten naar een droom
je tekende gevangenissen met dezelfde reden waarmee je jouw vrijheid
niet zou kunnen missen tijdens de laatste zomernacht bedreef jij de
liefde tijdens de mis etste jij daken en muren die over de horizon
staken nabij fleurige tuinen een eiland vol duinen je dacht aan
heimwee die je had overwonnen in kleuren gaf jij jouw geloof een
landschap vol lovend loof. Plee He wat ligt daar in de plee een
oranje drol, dat valt weer mee wat lopen die mensen toch te roepen ik
ben druk bezig met oranje poepen ik voel me soms een onbemind kindje
maar ik ben blij en gelukkig met mijn nieuwe lintje ik ben opgetogen
en verheug me enorm op de kennismaking met mijn oranje lintworm.
Gezonken Hier schilder je het jouw wereld op een eiland de trein van
liefde naar jouw hart is gisteren op het schip gereden misschien kom
je niet terug onder de droom van toekomstwolken en schrijf je geen
gedichten over de dood en mijn vergankelijkheid waarschijnlijk tel je
de dagen zonder mijn toekomst mijn droom is uit de boot gezonken.
Argumenten Bij de deur waar de conciërge een wereld in de gaten
houdt luisteren tuinvogels naar Beethoven terwijl het regent zonder
humor stromen de reacties binnen op jouw overlijden er zijn geen
betere argumenten om van de natuur te houden werp je me tegen vanuit
jouw diepe graf terwijl mijn zwijglied helder klinkt probeer ik te
verzinnen waarom alles faalt de laatste tijd ooit kwam je in een
droom mijn kleine wereld binnen nu slaap je in een illusie zonder
tijd grootser dan het onderbewustzijn het lukt me alsmaar om te
beseffen dat ik alleen verder moet terwijl jij rustig ligt te pitten
verlicht het maanlicht mijn bleke gelaat. World I have sometimes
missed you with your woods and rivers I saw you blow and loftily
waving at me but when I was there I saw them accelerate in love I saw
it full of blood, so the heat was increased insects were dying, the
last life in the gutter I saw birds juggling in the air with the
emptiness fish gasping for oxygen that was distributed with naked
soldiers in the night nuns in love with the delicious sweet witches
fighting for the truth because I saw everything I thought I thought.
Liefdesbrief Had je willen schrijven je kwam niet in het licht geen
hart om terug te blijven geen woord of een gedicht woorden bleven
eenzaam boodschap kwam te laat omdat het nog vaak sneeuwde op het
huis hier in de straat met grote zwarte letters van gelovigen en
ketters geschreven achter behang vrijheid alleen in 't gevang wist
niet waar het over ging dagen duurden eenzaam lang tot op een mooie
avond ik plots een echte brief ontving het was die fraaie
liefdesbrief die aan jouw schoonheid hing ik had je willen schrijven
vond nergens een begin hou maar op met woorden het is fijn dat ik nu
zing. Toch weer naar de hoeren Contact advertenties ze komen het
naakte leven voorbij je doet vaak niet eens een poging want er is
niets meer om aan te kleden je bent nu schim en schim alleen een
vaagheid van verleden houdt zich vast aan jouw stoffige ziel alleen
maar een buitenkant zeg niets hoe mooi die ook is en wat er ook
allemaal aan vast zit of los zou moeten zijn in het losjes verwerken
seks met werkwoorden die vloeken is hetzelfde als allergie voor een
tokkiesaus tenzij je het schrift werkelijk als leesvoer beschouwen
kan, kom je niet verder bij mensen zonder inhoud die het leven
slechts zien als een woordloze sport het huwelijk is de
spreekwoordelijke boot die op de klippen loopt in de goot de goot is
de Bijbel voor anarchistische goden je probeert je los te maken van
het geheel klikt afbeeldingen weg uit de fotolijst je denkt weer
heimelijk aan het bordeel een hoer is een vrouw die niemand afwijst
je moet toch iets doen, met het nieuwe fatsoen je kan het niet laten,
dat krijgen ze in de gaten alleen maar buitenkant zegt ook niet veel
maar je krijgt ook binnenkant in het bordeel want er is nu niets meer
over om aan te kleden jouw lijf is een bewegelijke klomp vlees niet
slechts jouw dijen dijen vleselijk uit maar ook jouw onderlip, jij
opgefokte plofkip jij misbruikt jouw laatste centen voor een
ongecontroleerde binnenwip zo kom je uit jouw dip en voelt je niet
meer snip op de ene of andere manier heb ik hier jouw slip. Bedankt
voor de bloem Ik heb een antwoord op uw fleurige bloem met meeldraden
die woekeren in uw kamer ik ben reeds vruchtbaar door uw geurige roem
mijn zalig stuifmeel waant zich man met de hamer natuur is grenzeloos
in uw frisse floradroom door innerlijke groei heeft u mijn ziel
getogen ik verdeel de bloemen in mijn siertuinidioom de zaden kosten
mij een bankvermogen maar u zo sierlijk in heerlijkheid naïef doet
mij vergelijken met een madelief geen grasspriet op mijn rug zal u
ooit een kelkje krenken de zon, die trotse hartendief zal ik u
dagelijks genegen schenken. Later Ik heb de dag gedroomd zoals de
zilte zee het eiland zonovergoten verstreken de uren alsof het licht
oneindig was en wanneer het later donker wordt adem ik jouw
zielsvertrouwen met alle zuurstof van de wereld geloof ik mijn gevoel
zoals de mystiek van de speelse erotiek die ik zag in jouw zonnespel
maar voor nu komt het dansen te laat het verzoek, de glimlach, jouw
aandacht ze wachten in de schaduw van het zwijgen ik bekijk jouw
schilderijen bij zonsondergang met een biseksuele inslag gaat de
bliksem soms wat traag voor schaduw van verlangen terwijl er een
zomers onweer losbarst bekijk ik de nagels van jouw handen dankzij
bloemen duurt de nacht te kort madeliefjes leven slechts eenzaam na
de dood en die vertelt te weinig over het leven van het gras waarop
wij vrijen het maanlicht maakt de bijbel tijdloos we vergaan in de
uren van het pure genot niets van deze eeuw is nutteloos of in
euforie overdreven samen dronken worden biedt geen soelaas we hebben
dat allemaal eerder meegemaakt bij nacht in de stad rond de gekraakte
panden er lekte regenwater door het zolderraam - die dag op de markt
wanneer we sinasappelen kopen komt er in een tas een boek voorbij nog
ongelezen, letterpril nemen we waarheid mee naar bed want in het bed
lijken meningen te smelten door het samenzijn we haasten ons naar de
rivier jij vertelt iets raars over het leven een vreemde zomerweek
ging voorbij, later in dat later zie ik je weer zwemmen. Maanziek Als
zelfs de wintermaan mijn woorden niet verstaat dan blijf ik toch
steeds hopen dat 't verlangen naar jou niet overgaat want dromen kan
je niet verkopen omdat jij, mijn muze, maanziek wordt ik de nachten
niet kan tellen dat ik in gedachten naast je lig omdat mijn hart je
niet kan bellen dus beloof ik je een mystieke boterbrief in een
ruimteschip op weg naar jou in deze wereld van ik heb je lief is er
geen leven zonder kou waar alles, over ons, geschreven is de maan
laat niemand in het blauw het maanlicht spreekt "ik hou van jou"
maar de maan is ziek, niet gediend van repliek het zit de mensen
zichtbaar tegen door de winter en de regen zelf het eigen hart raakt
soms op drift haast ieder ego lijkt behoorlijk geschift er is geen
tijd meer te verliezen wanneer we toch voor dromen kiezen zal de maan
haarzelf genezen verleden tijd heeft dat bewezen. Wie goed doet Wie
goed doet is zoet - liefde heeft een leuke snoet suikerzoete droom -
wie goed doet is lief en gezegend in vrede - voor altijd samen wie
goed doet is snel - bankroet en onder invloed - boontje om loontje. -
2014 - Allerlei soorten mensen
"Ze zeggen dat het gevecht
om de eindjes aan elkaar te knopen, een
man met beide voeten op de grond houdt, hij probeert zijn baan
te houden, maar is zelf niet te koop, o er zijn vele soorten mensen
nodig op de wereld om het leven
de moeite waard te maken, niet ieder
vogel heeft het zelfde bekje." op de liedjesradio klinkt een
bevlogen lied. Alfons kijkt in de spiegel.
Hij lijkt in de verste verte niet op de
blonde stoot die hij op de datingsite Badoo ziet.
Verblind door de heldere natuurlijke
schoonheid bekijkt hij de jongeman meerdere malen. De foto's in hemd
en met harde tepels, de mond en de ogen, die ietwat angstig lijken
door het eigen verlangen.
En hij denkt, wat jammer dat die stoot
mij niet zoekt, terwijl hij naar de droeve ogen kijkt. Er lijkt een
jarenlange regenbui over die knappe kop heengegaan. Een oude ziel in
een jeugdig lichaam, een moedige geest achter een verlegen uiterlijk.
Iemand die veel heeft gelezen, maar de woorden niet allemaal
begrepen.
Het lijkt alsof hij duizend grijze
hanen hoort kraaien.
De kracht van de moderne computermedia
is groot.
Iedere keer opnieuw kijkt hij naar die
frisse stoot, die zo verlangt naar de vriend, die hij niet kan zijn
vanwege zijn leeftijd en maatschappelijke achterstand.
"Er zit geen profijt in bedrog,
eerlijke mensen weten dat, en wraak smaakt helemaal niet zoet, of je
nu zwart, bruin, geel of blond bent, iedere man is van binnen
hetzelfde."
"Je weet dat liefde een doel is,
die vrede aan de ziel kan brengen, iedere man is hetzelfde".
Alfons heeft de boodschap begrepen, hij
typt voorzichtig onder de mooiste foto:
"Ik vind je lief, wil je met mij
trouwen, vanwege mijn inhoud."
We zijn nooit weggeweest Onze tocht
ging naar het oerwoud waar jij een tijger had gezien maar dat beest
hield niet van lakens en was echt een boerentrien we reisden verder
naar de keuken waar jij een eitje had verstopt om de thuiskomst op te
leuken maar de kip had je gefopt ons bezoek ging naar de bedstee waar
jij een kikker had verloofd maar dat beest had geen idee waarom jij
je zo had uitgesloofd. Wandeling Wandelen met jou is het einde weer
naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo
heerlijk is op een Noordzee strand terwijl wij maar geen afscheid
kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen
en zandkastelen maakten we naderen het einde van het verhaal en komen
hier nooit meer op terug het nieuwe voorjaar is begonnen. De laatste
dagen Ik dacht de afstand in jouw naam vragen maar de stilte gaf geen
antwoord en ademde teleurstelling versus stille moed voelde ik in
mijn grijze aderen nog voor de nachten bleef jij niet bij me maar in
de verte stond mijn jas je goed uit een donkergrijs verleden had ik
wol van 't schaap over één kam geschoren zoals de zonderlingen
zonder adem en was er geen excuus om niet te herenigen opnieuw
beginnen bij twijfel, zonder jas in de nacht van ons zwijgen was er
geen afstand in ons lijfelijk onvoelbaar verstandelijk vermogen.