Brieven van Hubert Stuipje 1
Hubertsbrieven is het vervolg op Splintermansdroomwereld.
Jaap Smet en Jeroen Splinterman doen onderzoek
naar de brieven van Hubert Stuipje.
"Het lijkt mij duidelijk, dat het een man is die worstelt met het leven,
beste Jeroen Splinterman". "En hij heeft een verhaal te vertellen, maar
wat precies is nog niet helemaal duidelijk." " Laten we nog twee
brieven die hij heeft geschreven lezen, en dan deze bijeenkomst naar
aanleiding van de brieven van Hubert Stuipje besluiten." Het onweer
buiten is voorbij, en ook de elektriciteit is weer aanwezig."Het gaat
dus om de zevende en de achtste brief."" Ze lijken ook allemaal een
soort van thema te hebben." En hij verteld over zijn beste vriend,
Florian van Driesteveld,waarin hij kennelijk ook iets van zichzelf
terugvindt." Een vreemdsoortige vriendschap tussen twee dertigers."
Jeroen Splinterman kijkt jaap Smet aan en antwoordt: "Okay Jaap dat doen
we".
Adviezen. Zevende brief van Hubert Stuipje aan de droomwereld.
Beste droomwereld,
Ik luister naar de adviezen, van de denkbeeldige slachtoffersdie ik
leegzuig met mijn voortdurende dorst, naar de waarachtigheid van
mensenbloed.Mijn dorst houdt mij in leven, maakt mij gelukkig. Het houdt
de kwaliteit van mijn zaad op peil. Ik luister graag naar de adviezen,
want niemand weet van mijn geheimen,de fantasieën van mijn droomwereld.
Een wereld waarin ik functioneer als fabeldier, als minnaar als
liefhebber, als professional, maar bovenal als vampier. Vampier van
degoede geneugten der mensheid. Ik waag een blik op de nachtelijke
sterrenhemel boven de wereldstad. Amsterdam is prachtig maar je moet
overdag ook nog in het duister kunnen slapen, als je de hele nacht hebt
zitten schrijven,wil je als vampier overdag geen licht of licht gevoel
achter je ogen. Je moet ook nog kunnen slapen als je uitgeschreven
bent.Ik verlang niet meer naar Florian van Driesteveld.We zullen nooit
minnaars worden. Het zit niet in zijn natuur onbewegelijk te blijven.
Hij houdt zijn denkspieren soepel, hij scoort vanuit de meest
onmogelijke hoek, in het universum van de droomziel. De droomziel, heeft
geen adviezen nodig.Het is de ziel uit de droomwereld, waaraan Florian
van Driesteveld, de meeste van zijn gedichten heeft opgedragen, met een
stille melancholie, die zich alleen openbaarttijdens sommige
herfstdagen, omdat de tijd dan zichtbaar wordt, in de dauwdruppels op
spinnenwebben. Zo ook die laatste herfst van de eeuw. De eeuw waar ik
graag aan terugdenk.Die laatste herfst waar ik nog altijd graag over
vertel, omdat er toen zoveel gebeurde, door hetgeen wat de prachtige
gedichten van Florian van Driesteveld te weeg hadden gebracht.Het was
een heerlijke tijd, zo ongemeen spannend en veel belovend. Ik denk er
graag aan terug, omdat ik gretig terug denk aan alle slachtoffers die ik
als vampier Hubert heb leeggezogen, tijdens de fantasieën over mijn
verwilderde verlangens. En ik voel een tederheid in mijn verlangen, zijn
gedachten te begrijpen. Mijn ziel heeft geen boodschap aan adviezen. De
droomziel van Florian, is de beste gids tijdens dit leven, en behoeft
geen reclame.
Gegroet, Hubert Stuipje. (Brief 7)
De heren wetenschappers Splinterman en Smet zwijgen. Dan eindelijk
begint professor Jaap met een rustige stem met het voorlezen van de
achtste brief.
Droomkoestering
Achtste brief van Hubert Stuipje aan de mogelijk bestaande droomwereld.
Beste droombol,
Ik koester het enthousiasme van Florian van Driesteveld als een droom.
Hij was mijn meest gewillige slachtoffer van de alles ontzeggende
liefde, de liefde van een vampier voor zijn menselijke liefdesprooi, het
bruisende bloed van dertigers van het mannelijke geslacht. Nog altijd
voel ik de energie van zijn sapstroom, de kracht van zijn mannelijkheid,
de weldaad van zijn bloed, en ik spel zijn naam, uit dierlijke liefde,
zuigende liefde, vampier liefdeen ik ga hem uitleggen en daarna nemen,
nog een keer leegzuigen, de droomziel is van mij ook als het voorbij is
gegaan, zonder dat wij het weten. Florian van Driesteveld is in mijn
vampierziel opgenomen zoals een scheet in de wind, zoals suiker in een
warm kopje thee.
Gegroet, Hubert Stuipje. (Brief 8).
"Dit klinkt gevaarlijk, Jaap." " Ik weet niet of ik als wetenschapper
mijn naam Splinterman aan het rapport kan gaan verbinden." "Ik wil
voorlopig nog jouw gesprekspartner zijn, ter ontleding van deze
zorgvuldig bewaard gebleven brieven, maar verwacht niet teveel, ik ken
het leven voornamelijk vanuit mijn eigen boeken, en daar kwam nooit een
correspondentie aan te pas." "Ik heb verder nauwelijks contact met mijn
lezers, ze komen en gaan zoals een omgeslagen bladzijde in een
boek.""Maar gezien jouw reputatie, beste Jaap, geef ik ons project het
voordeel van de twijfel." "Laat ik geen verwarring zaaien door meteen al
mijn twijfels op tafel te leggen." "Je weet nooit van tevoren wat er
nog allemaal meer een rol speelt in een mensenleven, maar toegegeven, er
zit wel een drang van leven in het hele spul." " Laten we snel een
afspraak maken voor de volgende bijeenkomst." Jaap kijkt Jeroen aan en
antwoordt:
"Okay Jeroen, zoals je weet ben ik geen man van vooroordelen, wie weet
wat er allemaal in een psyche omgaat bij het schrijven van dat soort
fictie, het kan ook alleen maar louter fantasie zijn, tot morgen"
Jaap pakt zijn jas en gaat de deur uit om het weer te trotseren en thuis een zelfgemaakte maaltijd te nuttigen.
Morgen pakken de heren de draad weer op, en verdiepen zij zich verder in
de brieven aan de droomwereld geschreven door Hubert Stuipje.
De beide wetenschappelijk verantwoorde professoren zitten de volgende
dag weer gezellig met elkaar te keuvelen, met een vier granen koekje bij
de koffie verbouwd door dik betaalde boeren. Ze moeten zich nog even
ontspannen alvorens de zware taak van herijking van de menselijke ziel
op zich te nemen aan de hand van de persoonlijke brieven van een gek,
die leefde als dertiger tegen het einde van de vorige eeuw, en die een
vreemdsoortige waan had dat hij wegens de smartrijke liefde, kon
veranderen in een vampier, of een waanvoorstelling daarvan, wanneer hij
daar behoefte aan had en het woord bloedvleermuis niet meer uit kon
spreken, wegens een aanhoudend taalgebrek en lispelen van de tong, zijn
gespleten en dubbel lispende tong die rauw uit zijn droge mond stak
wanneer hij dorst kreeg en zijn priemende ogen in de leegte keken, naar
onzichtbare bloemen die langzaam de tijd deden verwelken. De heren
hebben al kennis kunnen maken met zijn vreemdsoortige neigingen
betreffende de herenliefde, een heilig soort privaat vermaak, en ze zijn
zich dan ook allebei zwaar bewust, dat hen nog een zware taak ligt bij
het ontleden van alle brieven die Hubert Stuipje heeft geschreven, met
als vermoedelijke doel meer inzicht in het leven te krijgen, al blijft
dat natte vingerwerk. De heren drinken nog een laatste kopje koffie, bij
voorkeur met rietsuiker gezoet, en leggen dan de negende, en ook de
tiende brief op tafel. Deze keer is Jeroen Splinterman aan de beurt om
ze voor te lezen. Hij doet dat met een soepele en aangename
stem..Vreemde verlangensNegende brief van Hubert Stuipje aan de
droomwereldBeste droompannenkoek,Ik, Hubert Stuipje, bekend van het
dakterras bij de tennisclub, en het damesblad van Japanse
siertuinliefhebbers, ik schrijf over de herfst van 1999. Middels het
lidmaatschap van een plaatselijke vereniging voor geestelijk gestoorde
kunstenaars, heeft Florian van Driesteveld , enkele jaren geprobeerd
enige aansluiting te vinden in deze bewegende maatschappij van verloren
zielen en opgepoetste ego's. En hij is het nog steeds aan het proberen.
Florian probeert in beweging te blijven, als is het maar op een
vierkante meter. Hij kan niet stil blijven zitten. Hij blijft mij
bezoeken in mijn dromen. Hij kijkt naar mijn handen, hij blijft alsmaar
kijken naar mijn handen en knijpt in mijn stevige mannenbillen. Ik begin
vreemde verlangens te krijgen als ik aan zijn nek denk. Hij heeft daar
van die grappige haren. Ik kan die vreemde verlangens niet goed onder
woorden brengen. Het is zeker niet makkelijk voor een teleurgestelde
vampier om zijn gevoelens onder woorden te brengen. Maar ik ga het heus
proberen, dat beloof ik alvast. Dus maak je borst maar nat en haal wat
extra koffie in huis. Gegroet, Hubert Stuipje, (Brief 9).Tegenstrijdige
wereld. Tiende brief van Hubert Stuipje.Beste droom,Florian van
Driesteveld probeert zich staande te houden in deze tegenstrijdige
wereld.Hevige gevoelens van vriendschap veranderen in niets zeggende
gevoelens van verlatenheid. Heftige gevoelens van samenhorigheid
veranderen in zaligmakende eenzaamheid. Hij gaat er op uit. Hij ontmoet
andere mensen. Hij maakt kennis met andere mensen. Hij probeert zich
staande te houden. Niemand hoeft te weten dat hij de liefdesbeet van een
vampier heeft moeten ondergaan en dat er een gevleugelde heksop zijn
wereldbol heeft gescheten. Hij houdt zich staande. De wereld draait
door.Hij heeft zijn beide voeten op de grond van moeder Aarde. Het lukt
al een tijdje, maar er doen zich, zoals viel te verwachten, een fiks
aantal problemen voor. Naarmate hij meer moeite doet om zijn plekje in
de maatschappij te veroveren, blijken er steeds meer tegenkrachten in
werking te worden gesteld, om de gevoelige Florian te dwarsbomen. Onze
vriendschap is nog pril, onze vriendschap is altijd pril gebleven,
mompelt hij zachtjes en hij schaamt zich omdat hij de liefde met een
vampier heeft bedreven. Maar alles in het leven is de moeite waard
totdat het tegendeel wordt bewezen.Gegroet, Hubert Stuipje, (Brief 10)Na
het lezen van de tiende brief valt er een korte stilte. Jaap doet de
brieven weer in de enveloppen. "Heb je nog iets van de blonde
indianenvrouw vernomen" vraagt hij plots aan Jeroen die hem geïrriteerd
aankijkt. "Hoezo, Jaap, daar zouden we hetniet meer over hebben" Jaap
doet er beter aan verder te zwijgen,iets wat hem gemakkelijk afgaat
omdat hij in zwijgen is geoefend, zoalsde dag in de nacht en het ei
voorafgaande aan de kip. Hij zwijgt als het graf, zoals het graf alleen
kan zwijgen. Rustig opent hij de enveloppe van de elfde brief.En zonder
iets te zeggen geeft hij deze aan Jeroen Splinterman, die onmiddellijk
begrijpt dat het zijn beurt is, om de brief voor te lezen..SociaalElfde
brief van Hubert Stuipje.Beste droompauze,Wat eerst zo aantrekkelijk en
erg sociaal leek, verandert langzaamin een alles overheersende
nachtmerrie. Hij, Florian, is zoals wel vaker,enthousiast begonnen, met
frisse moed, en een goed humeur. Hij genietvan alle aandacht voor zijn
uitdagende persoonlijkheid en ontwapenende charme.Hij investeert al zijn
geld in het materiaal om kunst mee te maken, en doet mee aan diverse
groepstentoonstellingen van het gekke kunstenaars collectief. Maar
Florian voelt ergens een leegte die blijft knagen aan zijn ziel. Daarom
bezoekt hij mij tijdens mijn dromen, zich nog onbewust van mijn
verlangens, om prachtige gedichten over hem te schrijven, omdat ik zijn
liefde nooit kan overtreffen. Wat hij mij reeds heeft gegeven, daar kan
niets meer overheen. We moeten wachten op een nieuwe eeuw, een nieuwe
ochtend, een nieuwe lente, een nieuwe man, nieuw vers bloed, voor mijn
vampier zielenzucht en eeuwige dorst. Pas dan kan ik weer gedichten
schrijven, en aan nieuwe schilderijen beginnen. Ik, Hubert Stuipje, kan
dan eindelijk beginnen met leven, en langzaam maar zeker mijn dromen
verwezenlijken.Gegroet, Hubert Stuipje, (Brief 11)Nadat Jeroen
Splinterman deze laatste woorden uit de elfde brief van Hubert Stuipje
heeft voorgelezen, loopt Jaap even naar de keuken op koffie te
maken.Daarna beginnen de heren te praten, ze proberen nu voorzichtig
enkele bestaande theorieën over persoonlijkheidsstoornissen op de inhoud
van de brieven te projecteren, maar eigenwijs als ze zijn, geven ze
elkaar niet de tijd om naar elkaar te luisteren. Veel informatie gaat
verloren door vooroordelen, en helaas hebben sommige wetenschappers nog
steeds struisvogelveren op de reet van achteren. Laten we het er op
houden, dat Jaap en Jeroen, het beste beentje voor zetten om er een
fatsoenlijk rapport van te maken. En de winter is nog lang niet in zicht
dus ze hebben de tijd om wat minder eigenwijs te worden, en eens goed
te lezen wat er nu werkelijk staat, proberen te begrijpen waar het
steeds waarschijnlijker om gaat.Wetenschapper zijn is een oefening in
geduld. Gek zijn ook. Geduld is hetgeen wat we allemaal nodig hebben.
Wetenschapper, bakker, tegelzetter, radio-omroeper, we zijnallemaal
afhankelijk van ons geduld. Jeroen Splinterman moppert wat in de ruimte,
de luxe ingerichte kantoorkamer van professor Smet. Jaap ziet er goed
verzocht uit. Hij is een aantrekkelijke knappe man, en gelukkig werkt
zijn brein iedere dag op volle snelheid. Het is geen wonder dat zijn
baanbrekende werk op het gebied van de herwaardering van de menselijke
ziel, door vriend en vijand bejubeld wordt, als zijnde één van de meest
toonaangevende inzichten op het gebied van de vooruitgang van mensen die
zichzelf zijn, op iedere moment van de dag, ongevraagd en zonder
bedoelingen. Jaap hunkert naar verder inzicht in het leven van de
eenzame gek, Hubert Stuipje. Jeroen Splinterman daarentegen is wat
voorzichtiger, die bekijkt het liever van een afstand, trekt liever niet
te snel conclusies, en houdt rekening met zijn reputatie van
betrouwbaarheid op het hoogste niveau. Zolang er nog zulke erkentelijke
wetenschappers bestaan is er vooralsnog geen reden om te klagen.Nadat
Jeroen Splinterman de laatste woorden uit de elfde brief van Hubert
Stuipje heeft voorgelezen in het kantoor van de firma Droogkloot en
Weetwinkel in de binnenstad van Amsterdam, loopt Jaap Smet even naar de
keuken op koffie te maken.Daarna beginnen de heren te praten, ze
proberen nu voorzichtig enkele bestaande theorieën over
persoonlijkheidsstoornissen op de inhoud van de brieven te projecteren,
maar eigenwijs als ze zijn, geven ze elkaar niet de tijd om naar elkaar
te luisteren. Veel informatie gaat verloren door vooroordelen, en helaas
hebben sommige wetenschappers nog steeds struisvogelveren op de reet
van achteren. Laten we het er op houden, dat Jaap en Jeroen, het beste
beentje voor zetten om er een fatsoenlijk rapport van te maken. En de
winter is nog lang niet in zicht dus ze hebben de tijd om wat minder
eigenwijs te worden, en eens goed te lezen wat er nu werkelijk staat,
proberen te begrijpen waar het steeds waarschijnlijker om gaat. De
ontdekking van de droomwereld door een volkse schim, want immers
wetenschapper zijn is een oefening in geduld, gek zijn ook. Leven is
zeker een oefening in geduld. Geduld is hetgeen wat we allemaal nodig
hebben. Wetenschapper, bakker, tegelzetter, radio-omroeper, we zijn
allemaal afhankelijk van ons geduld. Jeroen Splinterman moppert wat in
de ruimte, de luxe ingerichte kantoorkamer van de firma. Jaap Smet ziet
er goed verzocht uit. Hij is een aantrekkelijke knappe man, en gelukkig
werkt zijn brein iedere dag op volle snelheid. Het is geen wonder dat
zijn baanbrekende werk op het gebied van de herwaardering van de
menselijke ziel, door vriend en vijand bejubeld wordt, als zijnde één
van de meest toonaangevende inzichten op het gebied van de vooruitgang
van mensen die zichzelf zijn, op iedere moment van de dag, ongevraagd en
zonder bedoelingen. De innerlijke droomwereld. Jaap hunkert naar verder
inzicht in het leven van de eenzame gek, Hubert Stuipje. Jeroen
Splinterman daarentegen is wat voorzichtiger, die bekijkt het liever van
een afstand, trekt liever niet te snel conclusies, en houdt rekening
met zijn reputatie van betrouwbaarheid op het hoogste niveau. Zolang er
nog zulke erkentelijke wetenschappers bestaan is er vooralsnog geen
reden om te klagen.De heren buigen de neuzen over de twaalfde, de
dertiende, maar ook de veertiende brief van de heer Stuipje, die zich
met woord jongleren behielp tijdens eenzame herfstnachten.NuttigTwaalfde
brief van Hubert Stuipje..Alles wat ik heb gedaan, met of zonder
hulpmiddelen, is van enig nut geweestdat kan niet anders. Anders heeft
mijn leven als teleurgestelde vampier geen zin gehad.En zal mijn naam
Hubert helaas niet naar de eeuwige verdoemenis gaan,wat nogmaals jammer
is omdat daar misschien nog wat eer valt te behalen, meer dan hier waar
de Andere van Duin een afgod is. Maar ik wil zeker niet cynisch
klinkenof door sarcasme mijn goede naam hier binnen de zaligmakende
schrijverswereld te grabbel gooien. Alle hoop heeft mijn ziel reeds
verlaten, het enige wat mij nog rest is mijn liefde voor Florian
verklaren als een bestaand verschijnsel, iets wat van buitenaf aan mij
is opgedrongen door een zieke eenzame schrijver. Maar die liefde is niet
te verklaren, maar daarom juist zo nuttig in het proberen, omdat ereen
leven in ligt verborgen. Een verandering, een nieuw begin zonder gepaaid
te worden door vrolijke watten. Een bruisend leven, veel echter en
intenser dan de dagelijkse sleur van de censuur. Ik stel mij zo het
leven van Florian voor. Ik heb beloofd over hem te schrijven. Hij is een
man met de Borderline Persoonlijkheids Stoornis. Ik kan niet anders dan
in zijn gedachten bestaan. Hij weet niet dat ik leef, maar ik leefom
over hem te schrijven. Schrijven over zijn leven in het collectief. Het
collectief van gekke kunstenaars, waarin hij zo veelbewogen een plaats
had verworven, met zijn gezonde kijk op de juiste dingen des
levens.(Brief 12 Hubert Stuipje.)
Acteurs en actrices
Dertiende brief van Hubert.
Het hele leven in een collectief is bedoeld als een schouwspel, met de
deelnemers zelf als acteurs en actrices, intelligente mensen met
inzicht. Gedreven acteurs en actrices,met een passie voor gekte, en
alles wat met een gek door een deur kan gaan. Zonder keuze door het
noodlot zo geworden, gestoord door het leven. Actrices en acteurs van
het leven, het leven met een psychische handicap. Zo zijn zij geworden,
dit is hen aangedaan. Zo zullen we ons ontwikkelen, denken ze. Blijven
ze denken door de maatschappij zo nagewezen. Onze toekomst ligt
verankerd in ons gekanker, denken ze verder. In het gewone gekanker op
de dingen. En ze steken nog een sigaret op. Zeggen dat ze morgen stoppen
met roken. Ze bietsen nog een sigaret. Voor de laatste keer, zeggen ze.
En dat herhaalt zich keer op keer, totdat alle sigaretten op zijn, en
er geen bier meer is te krijgen, dan klagen ze over de liefde en het
gebrek aan liefde omdat het hedonisme tegenvalt. Ze schrijven er
dagboeken overvol, maar het handschrift is onleesbaar, niet tegen het
daglicht van de lezer bestand.Alles wat ik aan Florian vertelde heb ik
in mezelf gevonden, ik had dat weemoedig gevoel over naakte seks in de
blote natuur, maar ik was niet langer vrij tijdens het vrijen, begon ik
te fantaseren over mannen vrijer dan mij, zonder verplichtingen op
zondag. En Florian kwam telkens in mijn dromen.Totdat ik hem vroeg over
zijn leven te vertellen. En dat heeft hij gedaan, nog lang nadat hij was
verdwaald en sommige van ons hem nooit meer terug hebben gezien.(Brief
13)..Het toneelstukVeertiende brief van Hubert.Het toneelstuk kan in het
algemeen worden beschouwd als een wezenlijk onderdeel van het leven.
Het hele leven is fictie tot op een bepaalde hoogte. Dit kan voor het
gemak als waarheid worden aangenomen en ingepast al onderdeel van de
droomwereld.Wat er gebeurd is heeft geen kenmerkende eigenschappen die
voor de werkelijkheid gelden, maar wat er gaat gebeuren vertegenwoordigd
de werkelijkheid in hoge mate. We gaan middels de droomwereld tot
inzichten komen.Maar de werkelijkheid past zich aan het gebeuren aan
zoals een wortel aan de aarde,zoals een ijstaart aan de zon, zoals een
vis in het water aan de komende winter.Het begin van de laatste winter
van de eeuw en het begin van de eerste winter van de nieuwe eeuw, de
vissen deden wat er moest gebeuren.Het decorum van het toneelstuk was
een grote vissenkom.Maar Florian kreeg geen lucht onder water, ondanks
zijn duikuitrusting. Hij moest knokken om niet te verdrinken. Hij was in
het verkeerde toneelstuk terecht gekomen.En het leek alsof hij niet
meer kon ontsnappen. Alsof de waanzin zijn gevoelswereld was gaan
bepalen. En dat allemaal omdat de mens de theorieën van Darwin had
versimpeld tot aapachtige proporties, allemaal hersenschimmen, eenzame
individuen, verdwaalde hedonisten, die zich hoog hielden door anderen te
beschimpen, geen dagelijks leesvoer, nog geen erectie waard, laat staan
een ejaculatie. Darwin had gelijk, maar God ook een beetje..( Brief 14.
H.S.)
"Het is duidelijk dat Hubert iets over het leven van zijn beste vriend
Florian van Driesteveld wil vertellen" zegt Jeroen Splinterman na het
lezen van de laatste woorden van brief veertien. "Ja, het lijkt er op
dat beide dertigers het een en ander hebben meegemaakt op het gebied van
initiatieven binnende geestelijke gezondheidszorg" merkt Jaap Smet
vervolgens droog op. "Ja veel van die initiatieven beginnen met goede
bedoelingen maar stranden als een vis in de woestijn als het gekke
gehalte van de gekken maar gek genoeg is" zegtprofessor Splinterman niet
zonder enige ironie." Ja, je denkt alles te weten, en dan gebeuren er
zonderlinge dingen, mensen die te veel weten, mensen die te weinig
weten, het loopt allemaal door elkaar,en wij wetenschappers hebben maar
al te vaak het nakijken, terwijl de burgerman speelt op zijn gitaar"
antwoordt de heer Smet, geheel zonder ironie. "Laten we niet te veel op
de zaken vooruit lopen, beste Jaap""Liever nog geen conclusies""Okay
Jeroen, de mens moet het uiteindelijk voornamelijk zelf doen, laten we
verder lezen in de volgende brief" Echte liefde Vijftiende brief van
Hubert aan de droomwereld. En Hubert Stuipje, ik in eigen persoon, ik
geloof dat echte liefde de wereld wezenlijk en waarachtig verandert niet
alleen voor mezelf maar ook voor anderen. Ik geloof het op het erewoord
van mijn natte snaak en het bonzen van mijn liefdeshart met de
veelzijdigheid van de gehele liefdestaak. Ik zal een nieuwe uitleg geven
over het verenigingsleven.Van de gekke mens, ten opzichte van de
normale mens. Opportunisme is onder gekken, niet minder voorkomend dan
onder normale mensen. Iedereen moet zien zijn kop boven water te houden,
anders verzuip je, zoals een nestje jonge poesjesop een warme
najaarsmiddag door de wreedheid van een poezenhater. Ik probeer het
leven van Florian van Driesteveld te begrijpen en dat kan alleen met
heel veel liefde.(Brief 15, H.S.)"Hoop doet leven, en geloof doet hopen"
merkt Jaap op."Ja, het lijkt er op alsof hij aan een wat ouder
publiekzijn verhaal verteld" zegt Jeroen Splinterman, en zonderverder
nog iets te zeggen beginnen ze aan brief zestien.
Red je zelf
Zestiende brief van Hubert aan de droomwereld.
Je moet je zien te redden met alles wat er te redden valt,anders valt
alles in het niet bij de eigen werkelijkheid,en dat is waar we het mee
moeten doen, die werkelijkheid tot aan de randen van de waanzin. Het
noodlottig besef dat de liefde voor de fantasie de werkelijkheid zal
overheersen, als oorzaak van alles wat het menselijk brein tot lijden
aanzet. Het is nu al eerste zaak te overzien, wat er nodig is om te
beginnen met schrijven. Een bezoek aan de kapper.Wat leuke nieuwe
kleren. Een stevige broek. Wat nieuw zelfvertrouwen samengevoegd met het
vertrouwen, dat er altijd al was. Je moet je zien te redden, dat is wat
Florian van Driesteveld dacht toen hij voor het eerst liet merkendat
Sally Winterflow voor hem misschien wel de ideale vrouw was.
(Brief 16, H.S).
"De ideale vrouw, de ideale vrouw bestaat niet" merkt Jaap op.
" Laten we eerst verder lezen" antwoordt Jeroen Splinterman.
Schrijver: Mobar V., Amsterdam.
